İMK”ANLAR”

 

Adım adım mevsimler değişiyordu… Yaz sıcakları da gelmişti, köydeki sıcaklık daha mı fazlaydı bilinmez ama o gün ortalık yanıyordu. Ağacın olmadığı koca bir ovada su belli saatlerde vardı. O sebeple her şeyi idareli kullanmak gerekiyordu. 

Ali için şehir hayatı olmazsa olmazdı. Köyün ihtiyarlarından Zekiye Teyze, sevimli köy şivesiyle “Nesini seviyon guzum o koca binalı yerlerin?” diye sorduğunda belki de Ali gerçekten ilk defa düşünmüştü. Sahi neden seviyordu?

Bulaşık derdi yoktu makinesi vardı, çamaşır derdi yoktu makinesi vardı, kurutma derdi yoktu makinesi vardı. Yemek problem değildi evine kadar geliyordu. Her şeyi telefondan bir tıkla yönetebiliyor, o da ayağını uzatıp keyfine bakabiliyordu. Köy ise; rahatını kaçırıyordu. Oysa o da çocukluğunda ne kadar çok severdi kümesten yumurta toplayıp, dalından biber koparmayı. Tuvalete gitmek için kuzeniyle dışarıya çıkmaları bile ne büyük maceraydı köyde, şehirde yalnız geçen akşamların aksine.

Ali’ye şehrin ona sunduğu konfordan sonra köyde ki yaşantı işkence gibi geliyordu. O, bu düşüncelerle boğuşurken Zekiye Teyze seslendi “Aliiii sizin o koca şehirlerin fişini çekseler vallahi yiyecek ekmeğe hasret kalırsınız. Hadi guzum şu benim testiyi eve kadar taşıyıver evladım.”

Ali testiyi taşırken hala düşünceleriyle boğuşuyordu. Sadece bir gün elektrikler kesilse on ikinci kattaki evine nasıl çıkacaktı? Ya bu kesinti sürekli olsaydı? Ali köydeki tatili biraz daha uzatma kararı aldı. “Rahatlığın gözünü seveyim” diyen Ali artık rahat etmek istemiyordu. Evet şehir hayatı konforluydu konforlu olmasına ama tüm hayata dair becerilerini kaybetmiş gibi hissediyordu.  Gerçekten de şehrin fişini çekseler her işin duracağını o da biliyordu. 

Aslında bu durumu şehirde yaşayan herkes bilmiyor muydu?  O halde bu gerçeği bilmek yetmiyordu. Peki ne yapmak gerekiyordu? Şehirde o kadar imkana rağmen insanlar neden kendini hala yorgun hissediyordu? Neden on saatlik uykular yetmiyordu? Çünkü hayat insanın ne bildiğine değil de ne tepki verdiğine bakıyordu. 

Ali’nin derin düşünceleri arkadaşından gelen bir telefon ile bölündü. “Ali ne oldu? Gelmeyi düşünmüyor musun? Köy hayatına biraz fazla kaptırdın kendini herhalde” deyip kendilerince gülüşüyorlardı.  

Ali ise artık hareket etmek istiyordu. Şehir hayatındaki imkanları düşündü ve hepsinin de şu ana kadar hep hareketini engellemiş olduğunu fark etti. Halbuki en başta kendini daha mutlu hissetmek için şehir hayatını seçmişti ama her gün eve gidene kadar tonlarca şikayet dinliyordu. Üstelik eve gittiğinde tüm gün dinlediği şikayetler içinde kendine kızıyordu. Ali bu şekilde daha fazla yaşamak istemediğini Zekiye Teyze’nin yanına geldiğinde anladı. Bir kere köy hayatından lezzet aldı. O kadar çok iş yapıp duruyordu ki buna rağmen sabah erkenden kalkıyordu. Ali artık şehir hayatındaki imkanın yerine köy hayatının hareketini tercih etmeyi planlıyordu. 

Çünkü anladı ki mesele imkanlar değil, hareketti.

Anladı ki insanı yoran hareket değil, imkanlardı.  

&

Deneyimsel Tasarım Öğretisi insanın mutlu, başarılı olması ve doyumlu ilişkiler yaşaması için tutarlı, faydalı, uygulanabilir ve anlaşılır bilgiler sunar.

 &

"İnsanoğlu, yeryüzünde var olduğundan beri,
En büyük dostu ve düşmanı hiç değişmedi.
Aynadaki kişi...
Tek başına neler yapabileceğini keşfet!"

YAHYA HAMURCU

&

&

 KİM KİMDİR

İLİŞKİLERDE USTALIK

BAŞARI PSİKOLOJİSİ