GÖZÜMÜN GÖRDÜĞÜNDEN ASLA KORKMAM
Babası Ali’yi severken “Aslan oğlum” diyordu. Niye böyle derdi? Çünkü aslanlar ormanların kralı ve hiçbir şeyden korkmazlar. İşte oğlunu yetiştirirken o da aslan gibi korkmadan, karşılaşacağı olaylar ne olursa olsun üstesinden gelebilsin, kimseye, hiçbir olaya yenilmesin istemişti. Hayat, kime neler hazırlar bilinmez. Bunu en iyi o bilirdi. Bir anda bir sarsıntı ile yerle bir olan hayatlar… Yaşadığı depremin ardından, Abdullah Bey’in hayatı da yerle bir olmuştu. Bir kıvılcımla toz duman olan güzel yuvalar da korkusunu büyütmüştü. Peki seni korkutan nedir hiç düşündün mü? Korku neydi? Abdullah Bey’in yaşadığı gibi deprem ile sevdiklerini kaybetmek mi? Deprem sonucu oluşan yangında alevlerin büyümesi mi? Toz duman olan evler mi? Tam terfi edecek koşullar oluşmuşken o işi kaybetme korkusu mu? Belki de bitmesinden korkulan, yolunda gitmeyen bir evlilik mi? Bir sene boyunca o sınava hazırlanıp cevapları kaydırmak mı? Ya da tuttuğu takım gol yerse diye mi? Yaşlanmaktan kork...