Deneyimsel Öğreti ve Bilinç

Ayşe ve Ahmet aynı mahallede beraber büyümüş iki arkadaş, birbirlerini çocukluktan beri severlerdi. Ahmet, Ayşe’yi okulda diğer çocuklara karşı korur, bu Ayşe’nin çok hoşuna giderdi. Ahmet sürekli Ayşe’ye “Kızım ben büyüyünce seninle evleneceğim” derdi. Öyle de oldu büyüdüklerinde evlendiler. İlişkileri o kadar güzeldi ki! Bazen konuşmalarına bile gerek kalmıyordu. Ayşe, Ahmet’in ne istediğini yüzündeki ifadeden anlıyordu. Bu çok büyük konfordu ilişkilerinde. Nazar değmesinden korktuğu için kimseye Ahmet’in ona verdiği değeri pek anlatmazdı. Zaten anlatmasına da gerek yoktu. Soranlara “Ne olsun yuvarlanıp gidiyoruz” derdi. Ahmet’in ona çok değer verdiğini kendisi bilse yeterdi değil mi? Ayşe işten yorgun gelen eşini rahat ettirmek için elinden geleni yapardı. Onun sevdiği yemekleri hazırlardı. Ayşe bir gün rahatsızlanınca doktora gittiler. İkisi de endişeliydi ne olmuştu? Ama doktor onlara güzel haberi verince havalara uçtular. Ayşe hamileydi! Bir süre sonra bebek dünyaya geldi, bir k

Aysel tatlı uykusundan uyandı. Kulaklarına “bız, bızz” sesler geliyordu kolları kaşınıyordu. Sabaha kadar uyuyamamıştı. İnsanların çoğu gibi Aysel de “bızz” sesine sinir olmuştu… “Seni sevmiyorum sivrisinek kardeş!” “E haklı değil miyim? Isırdın, kanımı emdin, kulağımın yanında sabaha kadar vızladın, uyutmadın, kaşınıp durdum… Bunlar pek de sevilesi şeyler değil derim ben sen ne dersin? Ah ah aynı seni sevmedikleri gibi beni de sevmiyorlar. Peki ben, ben neden sevilmiyorum? Niye beni sevmediler beni, beni, Aysel’ini… Bana neler diyorlar bir bilsen. Çok konuşuyormuşum, insanların konuşmalarına müsaade etmiyormuşum. Çok gıcık bir insanmışım. O kadar üzülüyorum ki. Ben de herkes gibi sohbet etmeye çalışıyorum aslında. Yok neymiş ‘vir vir vir’ yapıyormuşum. Tek yaptığım şey konuşmakmış. ‘Başka yaptığın bir şey yok mu senin?’ diyorlar.     Senin hiç faydan var mı acaba? Senin de tek yaptığın ısırmak, kaşındırmak insanı! Dur bakalım bunu araştıracağım. Seni sevmek için bir sebep olmalı…”