Deneyimsel Öğreti ve Bilinç

  Bir taraf,   dünyada payına acı kalanlar… Diğeri, bakanların içini acıtacak durumdayken huzurlu olanlar… Her iki tarafta bekliyordu…. Biri yiyeceğe, ilaca ve umuda kavuşmayı…. Diğeri ise vicdanını rahatlatmayı… İşte bir gemi… Çok yakınlarda… Hedefe ulaşmak üzereyken… Ümitle sonuçlanmayı beklerken… Belirsizliğe sürüklenen anla karşılaşıldı… Her iki tarafta kavuşmayı beklerken… Sessiz bir masumluk kapladı ortalığı…   Bir ses olacaksa -ki olmalı, O, insanlığın sesi olmalıydı… Bir çocuğun sahildeki ümitle bakan gözlerinden öte… Denizde kağıttan gemiler yüzdüren masumların, heyecanından öte… Gemideki insanların kalbindeki tatmininden daha fazla … Herkesi kapsayan bir ses olmalıydı… Onun adı da vicdan… Bir gemi… Artık yakında değil… Yüzlere oturmuş acı tebessüm… Etrafta “Siz gelmeseniz de biz geldiniz bildik” naraları…   Anlaşılan, mesele limana varmak değildi, Bir taraf için yolda olmaktı… Diğeri içinse yolda olu...

  Bilge Kağan, 4. sınıfı bitirdiğinde bir proje okulunu kazanmıştı. Meraklıydı. Yeni okul, yeni arkadaşlar, yeni öğretmenler… Hepsi onu heyecanlandırıyordu. Okullar açıldığında Türkçe dersinde öğretmeni sınıfa şöyle bir soru sordu: “Buraya kendi isteğinizle mi geldiniz, yoksa ailenizin isteğiyle mi?” Sınıf bir anda sessizliğe gömüldü. Ardından ikinci cümle geldi: “Hedefi olmayan ilerleyemez. Hayatınızda mutlaka bir hedefiniz olmalı çocuklar.” Bu cümle Bilge Kağan’ı epey düşündürdü. Eve döner dönmez annesiyle okulda hocasının söylediği cümleyi paylaştı. Annesi de bir öğretmendi ve ona şöyle dedi: “Hocan doğru söylemiş. Hedef, insanı yola çıkarır oğlum. Ama bu hedef senin olmalı. Ne ben ne baban ne de öğretmenin… Buna yalnızca sen karar verebilirsin.” Çocuklar çoğu zaman kendi hedeflerini değil, ailelerinin hayallerini yaşar. Doktor olmak istemeyen çocuk doktor yapılır, konuşmaktan hoşlanmayan çocuk avukat olmaya zorlanır. Ya da sırf “para varmış” diye aşçı olmaya yönlendirilir....

  Ebrar bir yandan söyleniyor bir yandan da telaşlı bir şekilde hazırlıklarını tamamlamaya çalışıyordu.  Kayınvalidesi “Akşam size geleceğim torunu çok özledim” demişti.  “Şimdi pat diye gelinir mi canım” diye söyleniyordu içinden. Ebrar titiz biriydi… İşlerini önceden, hatta günlerce önceden ve defalarca kontrol ederek yapardı. Yaptığı işlerde aksilik olması demek onun için mahvolmak demekti. Bu yüzden her işinde olduğu gibi ev işlerinde de mükemmel olmalıydı.  Hele bir de söz konusu kayınvalidesi ise… “ALLAH korusun, kadının ağzına laf vermek istemem” diye mırıldanarak işe koyuldu.    Ebrar temizlik ve ev işleri ile ilgili bazen “kendimi çok mu yoruyorum sanki, çok yıpranıyorum ben de insanım” diye düşünüyordu ama hemen ardından “yok canım ben de herkes gibi gevşek davranıp boş mu vereyim?” diye iç dünyasında bir çatışma yaşıyordu.  Etrafındaki insanları düşündü. Herkesin işi nasıl bitiyor da benimki bir türlü bitmiyor diye hayıflandı. “Onlar benim k...

Ha bugün ha yarın derken o meşhur YKS günü gelip çatmıştı... Leyla ve Ceylan… Aynı duyguları paylaşan iki genç kız… Bir saat sonra sınava gireceklerdi fakat heyecanları aylar öncesinden başlamıştı… Leyla, önceki sene istediği puanı alamamıştı. Buna rağmen aynı heyecan ve motivasyonla yeniden dershaneye başlamaya karar vermişti. Zorlanmasına rağmen yeni tempoya ayak uydurup pes etmemişti. Kendine hazırladığı çalışma planını uygulamıştı. Önceki sene hazırlanırken iyi yaptığı şeyleri, iyi yapamadığı şeyleri tek tek düşünmüştü. Bir değerlendirme yaparak çalışmalarına ona göre hazırlanmıştı ve nihayet sınav günü gelmişti. Acaba bu sene sorular nasıl olacaktı, matematikte iyi sayılmazdı acaba yeterli neti yapabilecek miydi, istediği bölümü kazanabilecek miydi? Aklında istediği bölüm ile ilgili birkaç üniversite vardı. Geniş geniş kampüsleri, çimenli alanları, çimenlerin üzerinde poz veren bir sürü neşeli öğrenciler görüyordu. “Şöyle bir arkadaş grubum olsa yalnız kalmam, hem üniversite hayat...

Çamurlu kar botlarına gözleri dalmış bakıyordu. Birden daldığı düşüncelerden çıkmak için etrafına bakındı. Dikkatini başka yere çekmek için bir olay, ufak da olsa bir şey aradı. Denize baktı, sahil kenarı nasıl da boştu. Sahi milyonların yaşadığı içi simsiyah, dışı ışıl ışıl bu koca şehirde böylesine az insan pek görülmüş bir şey değildi. Gözleri dış dünyaya, aklı kendi iç dünyasına dönük öylece bankta oturmaya devam etti Beyza.  Herkesin hayatı bir şekilde ilerliyordu… Üniversite arkadaşlarının çoğu kariyerinde iyi yerlere gelmişti. Çevresindeki çoğu insan hatta küçük kardeşi bile evlenmişti. Birkaç arkadaşı cesaretini toplayıp yurt dışına taşınmıştı. Peki ya Beyza? Olduğu yerde sayıyordu ne bir eksik ne bir fazla! Belki de kapıyı vurup çıkmadan önce annesinin söylediği sözler doğruydu. - Senin hedefin yok Beyza! O yüzden uçurtma gibi sürekli oradan oraya savrulup duruyorsun. Ne istediğini bilmemenin suçunu bizlere yüklemeyi bırak artık!  Ne ağır gelmişti o sözler Beyza’ya, s...

Ve beklenen gün gelir... O günü güzel yapan tüm hazırlıklar tamamlanır... Tüm sabredişlerin ardından... Bir olmanın kıymeti bilinir... Birleşen olunca insan Kıymetlenir... Kıymetlendirir... Güçlenir... Güçlendirir... Çünkü birleşen birden üstündür... Bu bayram güzel ol... Güzelleştir... Hayırlı Bayramlar :) & Deneyimsel Tasarım Öğretisi   insanın  mutlu, başarılı  olması ve   doyumlu ilişkiler  yaşaması için tutarlı, faydalı, uygulanabilir ve anlaşılır bilgiler sunar.  & Bu hayatta insanlar iyi insanlarla karşılaşırlar… Aslında bu çok önemli değildir… Mesele iyi insanlarla birlikte olabilmek, "iyi insanlarla iyi ilişki kurabilmektir"... YAHYA HAMURCU & &   KİM KİMDİR İLİŞKİLERDE USTALIK BAŞARI PSİKOLOJİSİ

Yatarken üşüdüğünü hissetti, yorganı üstüne çekse de ısınamamıştı. Pencere sonuna kadar açılmış ve yağan kar içeri girmişti. Annesi camları açarak odaları havalandırıyordu bir yandan da “Hadi kalkın artık, öğle oldu, gelen giden olur, yatakları toplayın.” diyerek evde bir hareketlenme başlatmıştı. Seda’nın annesi herkesi, her şeyi yönetebilme marifetine sahipti. Bazen Seda “Kesin annemin sihirli bir değneği var.” diye içinden geçiriyordu. Çünkü annesi ne talimat verse söylediklerini ikiletmeden yapılıyordu. Annesinin bu davranışları Seda’nın ilgisini çekiyordu çünkü Seda okulda sınıf başkanıydı fakat kimseyi ne susturuyor ne de sözünü dinletebiliyordu. Oysa konuşanlara sürekli uyarılar veriyor, güzelce anlatıyor ikna etmeye çalışıyor ama bir türlü sınıftakilere sözünü geçiremiyordu. Annesi de evlerinin sınıf başkanıydı. Fakat sürekli uyaran, açıklama yapan her konuyu saatlerce konuşarak halletmeye çalışan bir başkan değildi. Annesinin yönetimindeki her şey neredeyse sorunsuz işliyor...

Yılın ilk karı yağıyordu bulunduğu şehirde… İçi kıpır kıpırdı, kar böyle yağmaya devam ederse kısa zamanda her yer bembeyaz olacaktı. Saat epeyce ilerlemişti. Yatağında uykuya dalmak üzereydi. Yatıp ertesi gün odasının penceresinden bakmak için sabırsızlanıyordu. Sabah kalktığında gözlerine inanamadı, her yeri dizine kadar kar kaplamıştı. Okula giderken zorlanacağını düşünmedi bile, keyifli bir gün olacak diye gülümsedi kendi kendine. Okula giderken çam ağaçlarının üzerinde biriktirdiği karı, temizlik yaparken bir kucak dolusu yorgan taşıyan teyzesine benzetti; kurumuş çınarları gördü. Geldiğinden bu yana ne kadar değişmişlerdi. Oysa sonbaharda geldiği bu şehirde hepsi sararmış yapraklarla kaplıydı. “O zamanki görüntü de harikaydı” dedi yürümeye devam ederken. Sahi neden değişim göstermişlerdi? Kendisine soru sormuş, düşünmeye başlamıştı bile… “Ağaçlar neden yapraklarını kışın döker ki?” “Kışın hayatta kalmaları için bu gerekli miydi ki?” “Ya dökmeseydiler, o zaman ne olurdu acaba?” Ak...

“Yarın erken kalkıp dağ yürüyüşüne gideceğim”  “Artık sağlıklı besleneceğim” “Sabahları gün doğmadan ben doğacağım” Bu Hayatta Herkes İster Ama Herkes İsteklerini Hedefe Dönüştüremez... Peki, İstek Hedefe Nasıl Ulaşır? & Deneyimsel Tasarım Öğretisi   insanın  mutlu, başarılı  olması ve   doyumlu ilişkiler  yaşaması için tutarlı, faydalı, uygulanabilir ve anlaşılır bilgiler sunar.  & "Milyarlarca insan içinde, 'bir' kişinin ne önemi olabilir ki? Bunun cevabını, o 'bir' kişiye sorun!" YAHYA HAMURCU &   KİM KİMDİR İLİŞKİLERDE USTALIK BAŞARI PSİKOLOJİSİ

2024’ten uzaklaşıp 2025’e gelirken Eski bir sen(e)den yeni bir sen(e)ye giderken… Herkes kendince bir süreçten geçti. Kimi sarp bir yokuştan geçti, Kimi yaşadığı bir kıtlıktan. Kimi faydalı bir alışkanlık edindi, Kimi zararlı olan alışkanlıktan vazgeçti. Birileri bir şeyleri başardı, Birilerinin başarısı yarım kaldı. Kimi evlendi, kimi boşandı. Kimi işe başladı, kimi onlarca işi geride bıraktı. Bazısı kafasındakilere bir türlü başlayamadı, Bazısı nihayetine erdirdi, Bazısı yapılacaklara başlasa da bitiremedi. Kimi dünyaya geldi, kimi ise dünyaya veda etti… Kimi şikayet etti, kimi de şükretti. Bazısı kayıplar verdi, bazısı kaybedenleri izledi, bazısı da kaybederken kazandı. Sonuçta herkes için koca bir sene geçti. Kimi fark etti deneyim çıkardı, Kimi ise yaşadı ve geçti. Ama bazısı kazandı bazısı kaybetti. Kimdi o kaybedenler? Kimdi o kazananlar? İnsan, hayatında neyin ne olduğunu anlayamadığında aynı şeyleri yapar ama farklı sonuçlar bekler. Bir yıl bitip diğer bir yıla başlarken, insa...

Ekim ayının sonları, sıcaklıklar halen mevsim normallerin üzerinde seyrediyordu. Tatilin etkisinden tam olarak çıkamamıştı Umut. Sıranın üzerindeki karalamaları zihni sünger gibi içine çekiyordu ama neyi alıp neyi almadığının o da farkında değildi. Tıpkı hayatına yeni insanların girip çıkması gibi. Bu hali uzun bir süre gözlerini kırpmadan devam etti. Hayatta da kim bilir daha neleri fark edemiyor insan? Birden zilin çalması ile irkildi ve zihnindeki kalabalığın peşinden gitmeyi bıraktı. Çünkü yetişmesi gereken bir başka ders vardı. Okul dönemi yeni başlamıştı ve adapte olmakta zorlanıyordu. Yeni şeylere başlamayı severdi ama sonunu getirmek çok da kolay olmuyordu. Önceki dönemin ağırlığını omuzlarından atamamıştı. Alt sınıftan kalan dersleri vardı. Ne okul dersleri ne de arkadaş ilişkileri iyi gitmiyordu. Tüm bu olumsuzluklara rağmen Umut, hareketini bırakmıyordu. “Evet şu an istediğim şeyleri nasıl yapacağımı bilemeyebilirim, arkadaş ilişkilerim iyi gitmiyor olabilir ama bunun bir so...