HER İSTEDİĞİNİ YAPMAK MIYDI ÖZGÜRLÜK?

İnsanların dikkatini çeken ve aklında yer eden bir siması vardı. En dikkat çekici özelliği ise siyah ve mor karışımı olan saçlarıydı. Herkesin ona bakmasına alışmıştı Arzu ama o sadece telefonuna bakar, kafasını bile kaldırmazdı.

Her zaman kendi yolu, kendi seçimi ve kendi fikirleri vardı. Arzu, kendi istediği şekilde yaşardı hayatını. Ne de olsa özgürdü bu hayatta…

Üniversiteye başlamasıyla birlikte farklı bir şehre gitmiş ve aile evinden de ayrılmıştı. Üniversiteyi bitirmekte de zorlanıyordu. Ona göre bir yerde sabahtan akşama çalışmak özgürlüğünü kısıtlayan bir şeydi. Özgür olabileceği bir iş ve ortamı istiyordu. Sonunda sevebileceği bir iş bulmuştu, internette içerik üretiyor ve insanlara gösteriyordu. Bundan bir de para kazanıyordu. Bu iş bayağı onun vaktini almaya başlamıştı. Bu yüzden üniversiteyi de uzatmıştı hatta.

Son iki yılda o kadar değişmişti ki ailesi bile görse tanıyamayabilirdi. Telefonunda uzun süre vakit geçirmeyi severdi, yeni diziler ve filmler izleyerek günlerini geçirirdi. Hatta bazen daha çok dizi ve film izleyebilmek için dışarı çıkmaz, uyanır uyanmaz eline telefonunu alır ve izlemeye kaldığı yerden devam ederdi. Dışarıya sadece alışveriş ya da sosyal medya içeriği oluşturmak için fotoğraf ve video çekmeye çıkardı. Gece geç saatlere kadar ekran başında olduğu için geç yatardı. Güne sabah değil, öğlen başlardı. Uyku düzeni iyice bozulmuştu.

Erken kalkmasına gerek yoktu sonuçta onu eskisi gibi zorlayan anne ve babası da yanında değildi artık. İstediğini yapabilirdi. Evi toparlamasına, akşam yemeği hazırlamasına ve rutin işler yapmasına gerek yoktu. İstediğini yapar istemediğini ise yapmazdı. Yani ona göre özgürdü… Hayatında birçok şeyi ertelemeye başlamıştı; en basitinden temizlik yapmak, yemek yapmak, rutin işleri yoluna koymak ona zor geliyordu. İşleri erteledikçe her geçen gün birikiyor ve altından kalkılamaz hale geliyordu. Bir sepet dolusu olan çamaşırlar her geçen gün birikmiş ve neredeyse bir oda dolusu kadar olmuştu.

Geceleri uykusuzluk problemi de onu giderek daha da rahatsız etmeye başlamıştı. Giderek kendini daha yorgun hisseder olmuştu. Arkadaşlarıyla da daha az görüşmeye başlamıştı. İnsanlardan giderek uzaklaşıyordu. Dışarı çıkarken geriliyor ve insanlarla konuşmak bile istemiyordu. Özgüvenini kaybetmişti sanki.

Telefonu Arzu’nun her şeyi olmuştu. Her şeyden vazgeçebilir ama telefonundan vazgeçmezdi. Birkaç dakika bile interneti çekmese ne yapacağını bilemez hale geliyordu.

Bir gün Arzu telefonunu düşürdü ve ekranı paramparça oldu. Hemen onarımı için telefonunu götürdüğünde yerine telefon vereceklerini düşünüyordu ama bunun mümkün olmadığını öğrendiğinde morali iyice bozulmuştu. Üstelik onarım için en az on gün gerekiyordu. Nasıl yani şimdi on gün telefonsuz mu kalacaktı! Bu Arzu için büyük bir krizdi…

Eve döndüğünde Arzu büyük bir boşluğa düşmüştü. Sanki bir uzvunu kaybetmiş, hayatı bitmiş gibi hissediyordu. Ne yapacağını bilemiyordu. Çok canı sıkılmıştı. Hiçbir şey yapmak istemiyordu. Uyumak istiyor ama uyku problemleri de devam ettiği için uykuya dalamıyordu. Bir ara "Gidip yeni bir telefon mu alsam?" diye bile düşündü ama yeni bir telefon için bütçesi de şimdilik yeterli değildi. Sanki var olan özgürlüğünün elinden alındığını düşünüyordu. Sonra düşünmeye devam etti. Düşündükçe başı ağrımaya başlamıştı. Bugüne kadar hiç düşünmemiş gibi hissetti kendini…

Arzu "Gerçekten özgür müydüm?" dedi kendi kendine…

Düşünceleriyle baş başa kalınca ilk kez, odasına dikkatlice baktı. Ortalığa saçılmış kıyafetleri, yıkanmamış bulaşıkları, tozlanmış kitapları gördü. Telefon olmadan geçen saatler ona, ne kadar dağılmış olduğunu fark ettirdi.

Böyle kriz dolu gecen birkaç günün ardından, küçük bir adımla başladı; masasının üstünü topladı sonra yerdeki kıyafetleri sepete attı. Akşam olduğunda biraz kitap okumaya karar verdi. Sabah, alışık olmadığı bir şey yaptı; kahvaltı hazırladı.

Günler ilerledikçe, Arzu kendini daha az yalnız hissetmeye başladı. Telefon olmadan dışarı çıktı, yürüyüş yaptı, tesadüfen eski bir arkadaşına rastladı ve sohbet etti. İlk başta garipti ama sonra ona da güzel geldi.

Onuncu günün sonunda telefonunu almaya gittiğinde, içindeki garip huzuru fark etti. Telefonu tamir olmuştu ama artık onun tek dünyası olmadığını anlamıştı. Daha özgür hissediyordu çünkü... İlk defa bunun bilincine vardı. Aslında telefon ile özgür değil de ne kadar tutsak olduğunu anladı. 

Belki de özgürlük sadece istediğin şeyi yapmak değildi. İhtiyaçlarını karşılayabilmek ve isteklerine bağımlı olmamaktı. İnsan aşırı istediği şeye bağımlı olduğunda özgürlüğünden de oluyordu. Aslında özgürlük, vazgeçebilme potansiyelindi... 

 &

Deneyimsel Tasarım Öğretisi insanın mutlu, başarılı olması ve doyumlu ilişkiler yaşaması için tutarlı, faydalı, uygulanabilir ve anlaşılır bilgiler sunar. 

&

"İnsanoğlu, yeryüzünde var olduğundan beri,

En büyük dostu ve düşmanı hiç değişmedi.

Aynadaki kişi…

Tek başına neler yapabileceğini keşfet!"

YAHYA HAMURCU

&

&

 KİM KİMDİR

İLİŞKİLERDE USTALIK

BAŞARI PSİKOLOJİSİ