NEDEN GERGİNİM?

Neslihan o gün şiddetli bir baş ağrısıyla uyanmıştı sadece başı değil omuzları, boynu, sırtı da ağrıyordu.

“Geldiğim son nokta, bundan kötüsü olamaz herhalde” diye düşündü. Zaten uzun zamandır gergin ve stresliydi. Yapılması gerekenler omuzlarına yük olmuştu. Üstelik yapması gereken işlerin çoğu için de son gün yaklaşmıştı artık daha fazla bekletme imkânı da yoktu.

Neslihan derin bir ‘offff’ çekti… O sırada telefon çaldı, arayan annesiydi. Neslihan telefonu açmak istemedi, iyi de şu anda meşgule atsa bile annesini geri aramayı ne kadar bekletebilirdi ki?

-Aloo, kızım nasılsın? Dün sesin pek iyi gelmeyince merak ettim, aklım sende kaldı.

- İyi değilim anne! Bir türlü başlayamadığım ve gün geçtikçe çoğalan işler hem başıma bela oldu hem de kendimi sıkmaktan başım ağrıyor. Son günleri de geldi çattı şimdi ben bu kadar şeyi nasıl yetiştireceğim, of! İçim daralıyor, nefes alamıyorum!

Emine Hanım telefonun diğer ucunda gülümsüyordu, Neslihan’ın çocukluğundan beri hiç değişmeyen problemine alışmıştı. Neslihan bir türlü başlayamaz, başlamadıkça stres olurdu. Daha sonra günlerce patlamaya hazır bomba gibi etrafta gezinir dururdu.

-Güzel kızım, ilkokulda da aynıydın artık üniversitedesin, yine aynı. Bir başlasan devamını getireceksin ama başlamadıkça birikiyor işte be yavrum sen de biliyorsun.

-Biliyorum anne de ne yapayım, başlayamıyorum işte! Zor geliyor başlamak, bir de yeni veya ilk defa yapacağım bir konu nereden başlayacağımı da bilmiyorum. Ben başlayana kadar sürem az kalıyor, iyice geriliyorum. Projelerim birikti, son birkaç günüm kaldı ve yetiştiremeyeceğim diye iyice stres yaptım. Başım çatlıyor anne.

-Kaç gün var proje teslimin için?

-5 gün var ama bitmiyor ki, daha sonra da ödev teslimleri başlayacak ve onları da hazırlamam gerekecek. Geçen yıl ders bitirme projemi hatırladın mı? Geç başladığım için yetişmedi ve o dersi ikinci kez almak zorunda kalmıştım. Bu acıyı tekrar yaşamak istemiyorum. Bir plan yaptım kâğıt üzerinde o zamanda bu plana göre yetişmişti. Onu tekrar uygulayacağım anneciğim.

Emine Hanım dinlerken kızı ile aralarındaki farkı düşünüyordu. Kendisi hiç böyle bir problem yaşamaz, kızı Neslihan’ın aksine o her işe erbaşlardı. Bir işin ucundan tuttu mu devamı da gelirdi. Güne erken başlar evinin işini bitirir, çoğu insan güne uyanmadan Emine Hanım günü yarılardı. İyi de bunu kızına nasıl anlatacaktı?

-Kızım başlarken işin bütünü mü seni korkutuyor? O zaman parçalara ayır, en ufak yerinden başla. En kolay gelen yerden. Yapacağın projelerin malzemesini almaktan ya da konuyu araştırıp ilgili kitapları kütüphanede bulmaktan… Yani yeter ki bir başla, hareketin olsun. Er başladıkça işlerin kolaylaşır. Sen işlerini beklettikçe bu sefer gözünde büyüyecek güzel kızım. Hem de öyle büyür ki hem gözünde büyür hem omuzlarında! Çok doğru kendin de buldun önceki zorlandığın yerlerde neleri nasıl yaptığını hatırlatman kendine ne iyi oldu.

Hayatımızda daha önce deneyimlediğimiz ve sonucunu olumlu ya da olumsuz aldığımız şeylere dönüp bakmamız bize daha kolay yol aldıracaktır. Çünkü o konuda bir şey yapmış ve sonuç almışız.

Neslihan başlayamama problemini yıllardır yaşıyor bunu artık çözmek istiyordu. Annesi haklıydı, telefonu kapatıp hemen bir kâğıt kalem aldı ve çalışma masasına oturup düşünmeye başladı.

“Ne yapabilirim? Nereden başlayabilirim?”

➢ Yapman gereken şeyi ufak parçalara ayır. (Kirli sepetindeki çamaşırları renklerine göre ayırmak, yapacağın proje ile ilgili kitapların listesini çıkarmak gibi)

➢ İlk hamleyi araya süre koymadan gerçekleştir (Hemen bir bölümünü yıka, kitaplarını kütüphaneden al.)

➢ Gerçekçi bir ajandan olsun, bir güne yapabileceğin kadar iş koy.

➢ Yapman gerekenleri az az ama sürekli yap ki hem yorulma hem sıkılma.

➢ Bir işten yorulunca başka işe koyul (Bir zihinsel, bir fiziksel, bir çamaşır biraz ders gibi)

Neslihan probleminin çözümü için birkaç çözüm bulmuştu. Şöyle bir yokladı kendini ‘şimdiden ağrılarım azaldı, kafamdaki sorularla birlikte…Yaptığı planlama ona çok iyi gelmişti, sıra onu uygulamakta… “Ne sihirli bir şey” diye düşünmekten kendini alamadı. Çatık kaşlarının yerini yüzündeki tebessüm devralmıştı.

 &

Deneyimsel Tasarım Öğretisi insanın mutlu, başarılı olması ve doyumlu ilişkiler yaşaması için tutarlı, faydalı, uygulanabilir ve anlaşılır bilgiler sunar. 

&

"Bu senin yaşamın…

Bu senin yaşamın ama, beni de ilgilendiriyor!
Evet, senin yaşamın beni de ilgilendiriyor.

Çünkü; aynı zamanda, aynı seyirci karşısında, aynı sahneyi paylaşıyoruz."

YAHYA HAMURCU

&

&

 KİM KİMDİR  

İLİŞKİLERDE USTALIK

BAŞARI PSİKOLOJİSİ