İYİLİK ADINA

Yaz mevsiminin en güzel anı, sabah serinliğinin ardından gülümseyen güneş olsa gerek. Işıl ışıl güneşin yaydığı ısıyla birleşen poyraz esintisinin yüzüne vurduğundaki o güzel his…

Bu huzurlu serinlik belki biraz olsun sevdirebilir yazı o kavurucu sıcağına rağmen.

Yine böyle bir sabah pencereyi açıp temiz havayı içine çekti Mehtap. Pencereden insanların telaşla koşturmalarını, bir yerlere yetişme çabalarına izledi. Sabahları ve akşamları oluşan o kısa boşlukta kendiyle baş başa kalıp uzun uzun düşüncelere dalmayı seviyordu. Etrafındakiler yarı şaka yarı gerçek ifade ile "Dalma boğulacaksın" derdi ama o bazen bunu bile duymazdı. Derin düşüncelere dalıp hayata ve insana dair çıkarımlar yapmak, bağlantılar kurmak çocukluğundan beri en sevdiği şeydi.

Bugünün konusu da "Koşuşturan insanların telaşları, gülmeyen yüzleri, birbirine karşı sabırsız bazen de öfkeli bakışları" olmuştu. Oysa her birimiz bir diğerine muhtacız. 

Biraz kulak kabarttı dışarıdan gelen seslere…

"İyi ki bir akşam Burcu’da kalmak istedim. Babam da hemen kızdı. Sanki kendisi hiç genç olmamıştı. 18 yaşında özgür bir bireyim ben artık. Neden anlamıyorlar" diye arkadaşına yakınan bir genç kızın sesi geldi kulağına…

Biraz ileride, caddenin köşesinde servis aracını bekleyen bir adam; 

"İyi ki adama 'Sabahları zor oluyorsa ben köşeye kadar gelirim' dedim. Adam beni neredeyse mahallemden almaz olacak… İyilik de yaramıyor kimseye" 

Söylenerek ayağını hızlı hızlı sallayan bu adamın birazdan bineceği servis aracını kullanan o şoföre ihtiyacı vardı, şoförün de ona. 

Hemen biraz ötesinde ise telefonda konuştuğu kişiye yöneticisinden dert yanan bir hanımın konuşmaları yukarıya doğru dalgalanmıştı;

"Tüm gün sanki asistanı değil hizmetçisiyim gibi davranıyor, özel işlerini de bana yaptırıyor. Kimseye iyilik yapmayacaksın" derken konuşma hararetine de uyumlu olarak hızlı hızlı adımlarla geçip gitmişti. O da az sonra işyerinin kapısından içeri girdiğinde o yöneticiyle ilişki kuracaktı aslında. Belli ki bu işe ihtiyacı vardı, yöneticisinin de ona. 

Onlarca örnek, onlarca telaşlı insan…

Peki, hepsine teker teker sorsak; hayattan beklentilerini, insanlarla ilgili öngörülerini ve kendilerini nerede gördüklerini? Nasıl bir cevap alırız acaba? Daha önce sorulan sorulara ve verilen cevaplara bakarsak; herkes iyiliğinin kurbanı olmuştu. Kimse kötülük yapmak istemiyordu. Herkes daha çok sevilmek, daha çok prim almak, daha başarılı olmak, fark edilen, belki de parmakla gösterilen olmak adına çaba gösteriyordu. Peki niyetler bu kadar iyiyken sonuçlar neden hayal kırıklığı oluyordu? 

Mehtap, içinde yaşadığı bu düşünce sohbetinde birden aklına, Sevim Abla’nın komşuları Ayşegül’e söylediği atasözü geldi "İyilikten maraz doğar" 

"Güzel bir niyet, güzel bir başlangıç neden olumsuz bir sonuç doğursun ki" dedi kendi kendine… Burada bir terslik var… 

Mehtap işin içinden çıkmak için daha da derine daldı "Genele yayılmış bir kavram var ve herkes buna kendince anlam yüklemişse biz, bir konu üzerinden tek bir bütüne nasıl çıkabiliriz" sorusunu düşünmeye başladı.

Kimi insan iyiliği "Karşıdaki insanın her istediğini yapıp, onun sürekli artarak devam eden isteklerine cevap vermek" olarak tanımlar. Kimi insan ise "Zor durumunda karşımdaki kişiye yardımcı olmak" olarak tanımlar. Kişiden kişiye de değişir bu durum. Tıpkı kimine göre "Özgürlüğün; asilik, başarının da; sonuca ulaşmak" zannedilmesi gibi.

"İyilikten maraz doğar" sözünü de belki, iyiliğe "Karşıdaki insanın her dediğini yapmak" anlamını veren kişi söylemiştir. Acaba hangi kelime ile karıştırıyordu iyilik kelimesini… 

İyiliğin içinde yardım var, taviz var, hoşgörü var, kabul görme beğeni arzusu var.

"Belki de hepimiz aynı kelimeye farklı anlam yüklediğimiz için bu kadar tartışmacı olduk. Aynı dili konuşup farklı şeyler anlamamızın sebebi belki de kavramlardaki karmaşadır" diye düşündü. 

Tabii ki çok taviz verdiğimiz insanlarla ilgili sorunlar kaçınılmazdı. O zaman iyilik neydi? Bir insanın her istediğini yapmak ya da yolda kaldığında ihtiyacını gidermek iyilik demek değildi. Bunlar başka bir kavramın altını dolduran anlamlardı. O yüzden de herkes iyilik adına çıktığı bu yolda olumsuz sonuçlara ulaşıyor olabilirdi. Kavramların önemine dikkat kesildi birden. Birbirimizden ayrışma nedenimiz kavramların birkaç anlamı içinde bulundurması olabilir miydi? Bunun sonucunda da insanlar ayrışıyor, birleşemiyordu. Herkesin davranışına göre bir bencesi oluşuyordu. 

İnsan zihni gerçeği ve net olanı arıyordu. Bu yüzden de kavramları ayırmaya ihtiyaç vardı. Ancak kavramlar ayrışırsa insanlar birleşebilir ve o zaman belki de iyilik adına gerçek adımlar atılabilirdi.

 &

Deneyimsel Tasarım Öğretisi insanın mutlu, başarılı olması ve doyumlu ilişkiler yaşaması için tutarlı, faydalı, uygulanabilir ve anlaşılır bilgiler sunar. 

&

"İnsanoğlu, yeryüzünde var olduğundan beri,

En büyük dostu ve düşmanı hiç değişmedi.

Aynadaki kişi...

Tek başına neler yapabileceğini keşfet!"

YAHYA HAMURCU

&

&

 KİM KİMDİR

İLİŞKİLERDE USTALIK

BAŞARI PSİKOLOJİSİ