SON DOKUNUŞ

Bir yılın daha sonuna gelinmişti. Tüm o koşturmaca bitmiş geriye sadece yorgunluğu kalmıştı. Sonra nedense içinin sıkıldığını fark etti Leyla. Öğretmenler odasında kalan son eşyalarını toplarken seneye hangi okulla sözleşme yapabileceğini düşünüyordu. Belki de boş kadro açılmayacaktı, özel derse talim edecekti.

Okulda değer verdiği ve iyi anlaştığı Nebahat Hanım, edebiyat öğretmeniydi. Okulun kadrolu eski öğretmenlerindendi. Leyla’nın yüzünün üzgün ifadesini görünce yanına gelip omzunu sıvazladı. Dolabından aldığı bir kitabın ortasından işaretli bir bölümünü açıp okuması için Leyla’ya uzattı.

 

Leyla öğretmenler odasındaki tekli koltuğa yerleşerek Edebiyat öğretmenin verdiği kitabı işaretli yerinden okumaya başladı.

***

"Ne garip değil mi? Sevdiğimiz bir şeyler biterken insanın içine bir hüzün basıyor. Bir projenin bitimi hatta bir filmin ya da bir kitabın bitişi. Yaz tatilinin, en sevdiğin pasta diliminin, belki de özlenen bir arkadaşla kahve sohbetinin bitişi. Oysa bir şeyler bitmezse nasıl yeni süreçler başlar ki? Her bitiş başka bir başlangıca sebep değil mi ki bu hayatta... Birbirine sımsıkı bağlı olan düğümlerin açılması gibi. 

Verdiğimiz emekler boşa gitmez… günün sonunda, “elime ne geçti?” ye değil de “ben neler yaptım, ne gibi sorulara cevap verdim, ne öğrendim ve ne öğrettim, kime ne faydam oldu?” ya bakabilmek. İşte bunlar da bir sonraki süreci dizayn edecek olanlar.

Bir işin sonuna geldiğimizdeki son dokunuşlar…

Bir işe, neşesi ve ümit ile başlayanlar o iş biterken de kârlı çıkarlar. Çünkü son dokunuşlar tasarımın etkisini katlar. 

Bir ressamın resminde ki son fırça dokunuşları gibi. Yapabileceğinin en iyisini yapmış olarak bitirmek… Bu insanı hem mutlu eder hem de sonraki üretimi için ona ilave motivasyon, güç, marifet ekler.

Hatta bunun bir adım ilerisi ise, yapman gerekeni bitirdikten sonra daha da fazla güzellik ve fayda katmandır. Her süreci yapmak zorunda olmadığım ekstraları yaparak bitirmek, işte bu en ufak işlerimizi bile festivale çeviriyor gerçekten.

 

Mesleği güzel buketler hazırlamak olan çiçekçi karşındakine bir kucak neşe ve bir ağız dolusu gülümseme verebilmek için elindeki tüm ince kaslarını kullanır. Ortalama 4-5 dakikalık kısacık sürecini en iyi şekilde bitirmeye, en iyisini teslim etmeye çalışır. En güzel fiyonk ve paketle sarmaya, not kağıdını bile süslemeye çalışır. 

Son dokunuşun kıymetini çocuklarımıza da öğretsek güzel olmaz mı? 

• Bir okul döneminin son ziline kadar okula gitseler, hatta karneden sonra herkes eve koşarken öğretmenin yanına gidip tekrar teşekkür edebilse, yaz tatilinde “yardım edebileceğim bir işi var mı?” diye sorsa mesela.
• Sözleşmesi biten çalışanın son gününde dahi ofisini ondan sonra kullanacak olana temiz ve düzenli bırakması… 
• Mağazada elbise deneyen birinin vakti varsa üstüne olmayan, denediği kıyafetleri askılarına yerleştirip tezgahtarın eline teşekkür ederek teslim etmesi…
• Trenden inen yolcu arkasına bakarak, koltukta bırakılmış gariban bir pet şişeyi alırken yüzünden yorgunluğu belli vagon görevlisine bir gülümseme vermesi…
• Restorandan ayrılırken oturduğu koltuğunu yumuşak bir hareketle yerine itmesi insanın, teşekkürünü uzuvlarıyla da göstermesi…

Hayat bize, büyük küçük, iç içe geçmiş spiraller gibi sahneler sunar. Hepsine kıymet vererek başlamak, öyle ilerlemek ve yine kıymet vererek bitirmek. Bunu başardığımızda bizi insan olarak ne seviyelere çıkaracak, yollarımız hangi ana yollara, ara yollara açılacak hayal bile edemeyiz.

O halde sen, yeni hayatını nasıl dizayn etmek istersin?" 

***

Leyla okuduğu sayfa bitince muzip bir bakış attı arkadaşına, hafif bir gülümseme yayıldı yüzüne... O an çıkması gerekiyordu ama “ziyarete geleceğim” dedi çokça teşekkür ettikten sonra... “hem 5D’deki başarılı öğrencilere yemek sözüm vardı, şimdi hatırladım...” dedi ve bunun bir bitiş değil yeni bir başlangıç olduğunu düşünerek ayrıldı okuldan…

 &

Deneyimsel Tasarım Öğretisi insanın mutlu, başarılı olması ve doyumlu ilişkiler yaşaması için tutarlı, faydalı, uygulanabilir ve anlaşılır bilgiler sunar. 

&

“Bu senin yaşamın…

Bu senin yaşamın ama, beni de ilgilendiriyor!”

Evet, senin yaşamın beni de ilgilendiriyor.

Çünkü; aynı zamanda, aynı seyirci karşısında, aynı sahneyi paylaşıyoruz.

YAHYA HAMURCU

&

&

 KİM KİMDİR

İLİŞKİLERDE USTALIK

BAŞARI PSİKOLOJİSİ