SON DOKUNUŞ
Bir yılın daha sonuna gelinmişti. Tüm o koşturmaca bitmiş geriye sadece yorgunluğu kalmıştı. Sonra nedense içinin sıkıldığını fark etti Leyla. Öğretmenler odasında kalan son eşyalarını toplarken seneye hangi okulla sözleşme yapabileceğini düşünüyordu. Belki de boş kadro açılmayacaktı, özel derse talim edecekti. Okulda değer verdiği ve iyi anlaştığı Nebahat Hanım, edebiyat öğretmeniydi. Okulun kadrolu eski öğretmenlerindendi. Leyla’nın yüzünün üzgün ifadesini görünce yanına gelip omzunu sıvazladı. Dolabından aldığı bir kitabın ortasından işaretli bir bölümünü açıp okuması için Leyla’ya uzattı. Leyla öğretmenler odasındaki tekli koltuğa yerleşerek Edebiyat öğretmenin verdiği kitabı işaretli yerinden okumaya başladı. *** "Ne garip değil mi? Sevdiğimiz bir şeyler biterken insanın içine bir hüzün basıyor. Bir projenin bitimi hatta bir filmin ya da bir kitabın bitişi. Yaz tatilinin, en sevdiğin pasta diliminin, belki de özlenen bir arkadaşla kahve sohbetinin bitişi. Oysa bir şeyler bi...