Deneyimsel Öğreti ve Bilinç

  Yeryüzünde yaratılan her şeyin bir süresi vardır… Doğan, üretilen her şey bir süreliğine yaşar, faaliyet gösterir ve ölür. İnşa ettiğimiz ev ne kadar dayanıklı olursa olsun belli bir süre için yapılır. Bazen depremle, bazen yıprandığı için başkaları tarafından daha iyisi için yıkılır. Bazen de bir harabeye dönüşür. Tekrar orayı dönüştürmek kimsenin aklına gelmez bile. Ne kadar güçlü olursa olsun her imparatorluk bir gün son bulur. Ekilen her tohum toprakla can bulur, büyür, meyve verir ve bir süre sonra ölür. Doğan her güneş batar. Tıpkı her gecenin sonlanması gibi… Her mevsim sonlanır, o yüzdendir ki yağan her kar erir. Yağan her yağmur bir süre sonra durur. Her kış sonlanır tıpkı baharlar gibi… Her acı geçicidir tıpkı mutluluklar gibi… İnsan en sevdiğini toprağa verir. Kanaması durmaz dediği yarası kabuk bağlar. İlk günkü gibi sızlamaz yüreği. Doğan her insan yetişir. Belli başarılar elde eder ve yaşamı bir yerde sonlanır. Şu an aldığımız nefesi verip, tekrar almamak gibi… Evet...

  Her son, Yeni bir başlangıcı dizayn eder… Gece, bir günlük hedefini tamamlarken son hamlesinde etrafı ay ışığı ile aydınlatıyor… Güneş yerini aya bırakırken batışıyla akıllarda kalıyor… Ay yerini gündüze bırakırken ışığı ile akıllarda kalıyor... Ay ışığı gecenin karanlığını aydınlatmasıyla kıymetli… Güneş en soğuk günleri ısıtmasıyla kıymetli... Peki, senin sorumlulukların bittiğinde akıllarda bıraktığın ne? Seçimlerindeki öyküyü nasıl tamamlıyorsun? & Deneyimsel Tasarım Öğretisi   insanın  mutlu, başarılı  olması ve   doyumlu ilişkiler  yaşaması için tutarlı, faydalı, uygulanabilir ve anlaşılır bilgiler sunar.  & "Milyarlarca insan içinde, 'bir' kişinin ne önemi olabilir ki? Bunun cevabını, o 'bir' kişiye sorun!" YAHYA HAMURCU &   KİM KİMDİR İLİŞKİLERDE USTALIK BAŞARI PSİKOLOJİSİ

Bir yılın daha sonuna gelinmişti. Tüm o koşturmaca bitmiş geriye sadece yorgunluğu kalmıştı. Sonra nedense içinin sıkıldığını fark etti Leyla. Öğretmenler odasında kalan son eşyalarını toplarken seneye hangi okulla sözleşme yapabileceğini düşünüyordu. Belki de boş kadro açılmayacaktı, özel derse talim edecekti. Okulda değer verdiği ve iyi anlaştığı Nebahat Hanım, edebiyat öğretmeniydi. Okulun kadrolu eski öğretmenlerindendi. Leyla’nın yüzünün üzgün ifadesini görünce yanına gelip omzunu sıvazladı. Dolabından aldığı bir kitabın ortasından işaretli bir bölümünü açıp okuması için Leyla’ya uzattı.   Leyla öğretmenler odasındaki tekli koltuğa yerleşerek Edebiyat öğretmenin verdiği kitabı işaretli yerinden okumaya başladı. *** "Ne garip değil mi? Sevdiğimiz bir şeyler biterken insanın içine bir hüzün basıyor. Bir projenin bitimi hatta bir filmin ya da bir kitabın bitişi. Yaz tatilinin, en sevdiğin pasta diliminin, belki de özlenen bir arkadaşla kahve sohbetinin bitişi. Oysa bir şeyler bi...