EVLENDİM, ŞİMDİ NE OLACAK?

Tempolu geçen düğün hazırlıkları sona ermiş nihayet sevdiği adamla evlenmişti Elif. Artık yeni evindeydi ve çok mutluydu. 

Elif bekarken kalabalık bir ailenin içinde yaşıyordu. Üstüne evlerine gelen gidende eksik olmazdı. O ise gününü planlayarak geçirmeyi isterdi ancak evdeki hareketten buna imkan bulamıyordu. Yeni yaşantısında hayatını daha iyi ve planlı şekilde geçirebileceğini düşünüyordu. 

İşin başındaki zorluk olmadan kolaylığı göremez insan;

Elif evlenmeden önce özellikle öğrencilik yıllarında ve çalışırken ev işleriyle pek ilgilenmezdi. Annesi, evin düzenini arka planda hallediyordu. Ev düzeni ve işleyişi hakkında pek deneyimi olmamıştı. Evlendiği zaman bu konuda zorlanacağı da hiç aklına gelmiyordu. 

Evliliğinin ilk dönemlerinde her şey yeni ve temizdi, yemek işini de dışarıdan bir müddet çözmüşlerdi ancak bu sürekli böyle olmayacaktı kendi de farkındaydı. Bir gün erkenden uyandı ve o günü evin işlerine ayırmayı planlamıştı. Evi temizleyip, eşinin en sevdiği yemeği yapacaktı. İşe temizlikle başladı, koltuklar hafif olduğu için onları itip arkalarını süpürdü ve sildi. Her yerin tozunu aldı. Sıra yatak odasına gelmişti, yatak çok ağırdı ve itelemeye gücü yetmediğinden sadece gözüken kısımları süpürdü ve sildi. Bu yorgunluğun üzerine yeni aldığı kahve makinesi ile bol köpüklü bir kahve yaptı. Berjere oturup ayaklarını da uzatarak kahvesini yudumlamaya başladı. O arada evin tüm camları açık olduğu için şiddetli bir rüzgar esti ve hafif olan ne varsa evde havada uçuşmaya başlamıştı. Camları kapatmak için yatak odasına koştu.

Bir de ne görsün! Her tarafta toz yumakları uçuşuyordu. Şaşkın bir şekilde toz yumağına baktı. ‘Bu tozlar nereden geliyor, evi yeni temizlemiştim aslında.’ dedi. Başladı tozları takip etmeye. Avına kilitlenmiş avcı gibi tozları takip ediyordu. Elindeki toz bezi ile kendisini toz avcısı gibi hissetti ve bu haline güldü. Tozların geldiği yeri tespit etmişti. Rüzgar, ağır olduğu için altını temizleyemediği yatağın altından çıkarmıştı tüm tozları. Camları kapatıp tozları avladı.

Temizlik Elif için çok yorucu bir işe dönmüştü. “İşyerinde bile bu kadar yorulmuyorum” diye söylendi kendi kendine. Üstelik ertesi sabah baktığında günlerdir temizlenmemiş gibi nasıl oluyordu? Bunca yorgunluğa rağmen bitmeyen bir kısır döngü gibi gelmişti. Oysa annesiyle yaşarken birkaç gün temizlik yapılmasa da gayet temiz duruyordu ev. “Annem bu konuda oldukça yetenekli sanırım” diye mırıldanmaya devam ederken yemek yapması gerektiği aklına geldi ve mutfağa koştu.

Özene bezene aldığı mutfak önlüğünü giydi ve işe girişti. Ete elini sürmeyen Elif mecburen aldı et bıçağını eline. Acemilik işte, etleri keserken parmağını da hafif kesmişti. Canının yanması üstüne yorgunluk da olunca gerilmişti. Kendini tutamayan Elif haline bakıp ağlamaya başladı. Ağlasa da sızlansa da mutfak ve malzemeler onu bekliyordu. Kalkıp elini yüzünü yıkadıktan sonra kaldığı yerden devam etti. Yemeğini pişirdi ama mutfak savaş alanı gibiydi. Mutfağı toparlamak epey zamanını aldı. Yorgunluktan bayılacaktı neredeyse. Yorgun savaşçı gibi dinlenmek için biraz oturayım, dedi. Saate bir baktı ki eşinin gelmesine çok az kalmış. Hemen masayı hazırladı, giyindi ve bitkin bir şekilde beklemeye başladı.

Hayatta her şeyin bir acemiliği, bir alışma süreci var.

İnsan ister ders çalışmaya başladığında ister spora başladığında, isterse de evlenip ev işleriyle uğraşmaya başladığında… Önemli olan şey, bu çıraklık sürecini çabalayarak geçirmek. Çok çabalamak ama karşılığında az bir sonuç alacağını da bilip kabul etmesi gerekiyor. Mesele o en başlardaki çabalamayı sürdürmek. Çabalamayı bırakmadığında artık her şey değişmeye, işler daha da kolay olmaya, zorlandığı konuda insan marifetlenmeye başlıyordu. 

&

Deneyimsel Tasarım Öğretisi insanın mutlu, başarılı olması ve doyumlu ilişkiler yaşaması için tutarlı, faydalı, uygulanabilir ve anlaşılır bilgiler sunar.

 &

"Sıradan bedellerle neden sıra dışı bir hayatın olsun ki…"

YAHYA HAMURCU

&

&

 KİM KİMDİR

İLİŞKİLERDE USTALIK

BAŞARI PSİKOLOJİSİ