Deneyimsel Öğreti ve Bilinç

Pırıl pırıl bir ilkbahar akşamıydı. Gün boyu yağmur havadaki bütün tozu, kiri indirmişti. Mis gibi toprak kokusu her yeri sarmıştı. Hani evlerde büyük bayram temizliği yapılır ya, onun gibi yer, gök, bulutlar el ele verip temizlik işine girmişti adeta. Yağmur, ağaçların dallarına sinmiş tozu siliyordu. Rüzgâr eski yaprakları alıp götürürken dünya adeta derin bir nefes alıyordu. İşte tam da böyle zamanlarda insanın içinde bir yenilenme arzusu dolup taşar. Dışarıdaki bu tazelemeyi izlerken, içimizde bir ses “Ben de arınmalıyım.” diye yükselir. Merve de camı açtı, tertemiz havayı içine çekti. Annesinin ‘’hafta sonu temizlik yapacağız ona göre" dediği aklına geldi. “Madem her yerde temizlik var ben de iç dünyamda bir temizliğe geçsem nasıl olur acaba” diye düşündü. Peki, ama nereden ve nasıl başlamalıydı? İç dünyamızı temizlemek! Bu nasıl yapılır ki? Camları siler gibi ruhumuzu parlatabilir miyiz? Yoksa fazlalıkları ayıklar gibi duygularımızı düzenleyip, gönlümüzü rahatlatabilir miy...

Annesinin tatlı seslenişiyle uyanmıştı güne Esra, bugün büyük gündü. Aylardır üzerinde çalıştığı “Görünen ve Görünmeyen Temizlik” konusu hakkında bir seminer verecekti. Daha önce de seminer verdiği olmuştu ama bu başkaydı Esra için. Sunuma hazırlanırken edindiği bilgiler onu da çok hayret ettirmişti. “Bu bilgileri mutlaka duyurmalıyım” diye hedef belirlemişti kendine. Gece yatmadan konuların üzerinden tekrar geçip, son kontrollerini yapmıştı. Sıra o güzel bilgileri aktarmaya gelmişti. Annesinin tekrar seslendiğini duydu; - Esraaa yavrum uyan hadi, aylardır beklediğin güne geç mi kalmak istiyorsun yoksa. Kahvaltı hazır, hadi gel kahvaltını da yap ki daha iyi aktarabilesin sunumunu evladım. - Tamam anneciğim, geliyorum. Şu mis gibi kokuya kim hayır diyebilir ki zaten! Koşar adımlarla banyoya gidip yüzünü yıkadı. Mutfağa geldiğinde şahane bir masa gördü. Annesinin, yaptığı poğaçalar gibi yumuşacık bir kalbi vardı.  Esra ile birlikte o da çok şey öğrenmişti bu süreçte.  Kahvaltıda...

Tempolu geçen düğün hazırlıkları sona ermiş nihayet sevdiği adamla evlenmişti Elif. Artık yeni evindeydi ve çok mutluydu.  Elif bekarken kalabalık bir ailenin içinde yaşıyordu. Üstüne evlerine gelen gidende eksik olmazdı. O ise gününü planlayarak geçirmeyi isterdi ancak evdeki hareketten buna imkan bulamıyordu. Yeni yaşantısında hayatını daha iyi ve planlı şekilde geçirebileceğini düşünüyordu.  İşin başındaki zorluk olmadan kolaylığı göremez insan; Elif evlenmeden önce özellikle öğrencilik yıllarında ve çalışırken ev işleriyle pek ilgilenmezdi. Annesi, evin düzenini arka planda hallediyordu. Ev düzeni ve işleyişi hakkında pek deneyimi olmamıştı. Evlendiği zaman bu konuda zorlanacağı da hiç aklına gelmiyordu.  Evliliğinin ilk dönemlerinde her şey yeni ve temizdi, yemek işini de dışarıdan bir müddet çözmüşlerdi ancak bu sürekli böyle olmayacaktı kendi de farkındaydı. Bir gün erkenden uyandı ve o günü evin işlerine ayırmayı planlamıştı. Evi temizleyip, eşinin en sevdiği yeme...