HERKESİN BİR DİLİ VAR

Murat’ın evi, dışarıdan bakıldığında huzur dolu, sakin bir yuvaydı. Herkesin kendi düzeni, kendi alışkanlıkları vardı. Fakat ailede bir kişi, neredeyse herkesin ortak noktasıydı. Seda…

Seda, evin ortanca kızıydı. Girdiği her ortamda hemen fark edilen, yumuşak sesi, gülümseyen yüzü ve insanlara yaklaşımındaki sıcaklığıyla dikkat çeken biriydi. Küçük yaşlardan beri bu şekildeydi. Okulda arkadaş canlısı, komşularla iyi ilişkiler kuran, gelen misafiri ilk karşılayan genellikle oydu. Onun için insanlara yakın olmak, samimi davranmak doğaldı. Biriyle konuşurken içtenlikle gülümser, dinler, anlamaya çalışırdı. İnsanlar da bu yönünü severdi. Hatta bazen dışarıdan biri ilk kez evlerine geldiğinde, aileden en önce Seda’yla kaynaşırdı. Ama bu tarafı, her zaman herkes için konforlu değildi.

Ablası Aslı Seda’nın aksine, daha mesafeli ve kuralcıydı. Çocukluğundan beri her şeyin bir zamanı, bir şekli, bir sınırı olmalıydı onun gözünde. Tanımadığı insanlara kolay güvenmez, samimiyet kurmak için zaman tanırdı. Onun için fazla açıklık, çoğu zaman kontrolsüzlük demekti. Bu yüzden Seda'nın herkese aynı sıcaklıkla yaklaşması bazen Aslı’yı huzursuz ederdi. Aslı’ya göre ilişkiler yavaş gelişmeli, dikkatli kurulmalıydı.

Bir gün, ailenin uzun süredir görüşemediği halaları, İstanbul'dan ziyarete geldi. Halaları biraz mesafeliydi, pek duygusunu belli etmezdi. Seda, her zamanki gibi ilk karşılayan oldu. Hemen ilgilendi, halasının valizini taşıdı, ona kahve yaptı, küçük yeğenlerini de yanına alıp oyun oynamaya başladı. Halaları bile Seda’ya gülümsedi. Bu pek alışık olmadıkları bir manzaraydı.

Akşam sofrasında Aslı, Seda’ya sessizce ve biraz da gergin bir ses tonuyla;

- “Seda, herkesle hemen bu kadar samimi olman doğru değil. Bırak biraz mesafe kalsın. Bu kadar açık olmak seni savunmasız yapıyor.”

Seda’nın yüzündeki gülümseme biraz silindi. Önce durdu, sonra sakince cevap verdi:

- “Kendince haklı olabilirsin ama bu benim doğam Aslı.

Aslı bir şey söylemeden sadece başını eğdi. Masada kısa bir sessizlik oldu. O sırada kızlarını gözlemleyen babaları söze girdi:

- “Bakın kızlar, ailemizde her birinizin farklı huyları, karakterleri ve ona uygun da ayrı bir rolü var. Seda'nın yumuşaklığı bizim dengemiz. Aslı’nın netliği ise bizim yönümüzü gösteriyor. Biriniz olmasa eksik kalırız.”

 

Bu konuşmadan sonra ne Seda değişti, ne Aslı. Birbirlerini anlamaya biraz daha yaklaştılar. Aslı, Seda’nın içtenliğini eleştirmek yerine korumayı seçti. Seda ise herkesin onun kadar rahat iletişim kuramayacağını kabul etti. Artık Seda bir adım attığında, Aslı’da bir adım geriden destek olmaya başladı.

Her ailede böyle farklılıklar vardır. Biri güleryüzlü iken diğeri temkinlidir. Biri hemen güven verirken, diğeri sınır çizer. Bunlar çatışma nedeni değil, zenginliktir aslında. Önemli olan, herkesin yerinin ve tarzının anlaşılmasıdır.

Farklılıklara rağmen birleşen olduğunda güçlenir, takım olur; aileler, çalışanlar, öğrenciler, topluluklar…

Bazı evlerde, sessizce kurulmuş dengeler vardır. Biri gülerken diğeri sınır çizer, ama sonunda o denge sayesinde iletişimlerimizde kalite artar.

&

Deneyimsel Tasarım Öğretisi insanın mutlu, başarılı olması ve doyumlu ilişkiler yaşaması için tutarlı, faydalı, uygulanabilir ve anlaşılır bilgiler sunar.

&

"Bu senin yaşamın…

Bu senin yaşamın ama, beni de ilgilendiriyor!

Evet, senin yaşamın beni de ilgilendiriyor.

Çünkü; aynı zamanda, aynı seyirci karşısında, aynı sahneyi paylaşıyoruz."

YAHYA HAMURCU

&

https://www.youtube.com/watch?v=VFmLZvpLi2Q

 KİM KİMDİR

İLİŞKİLERDE USTALIK

BAŞARI PSİKOLOJİSİ