YARDIM NİNE
Muhsin ile İhsan, aynı mahallede ve okulda iki candan dostlardı. Yedikleri içtikleri ayrı gitmez, birbirleri olmadan bir işe girmezlerdi. Aynı zamanda ikisi de yardım abidesiydiler.
Okulda, evde, mahallede herkesin eli ayağı olmuşlardı. Nerede ne yapılacak, nasıl bir yardım, nasıl bir çalışma, neye ihtiyaç var, onlar orada... Mahalleli, esnaf herkes onları çok severdi, ihtiyaç görmeyi iyi bilirlerdi.
Okulda rehberlik dersinde öğretmenleri, ihtiyaçlı insanlara nasıl destek oluruz konulu bir proje başlatmıştı. Önce en yakın çevreden başlayarak ihtiyaçları olan insanları düşünmelerini, araştırmalarını istedi. İyiliklerin insanoğlunu nerelere taşıdığından bahsetti. Her güne ufak bir iyilik, ufak bir yardım planlamalarını da söyledi. Hemen altına bir de not düşüverdi; “Sakın ha yaptığınız iyilikleri ve yardımları küçümsemeyin.”
.jpg)
Tabii ki İhsan ve Muhsin kolları sıvayıp hemen işe koyulmuşlardı. Daha sınıftan çıkmadan ne yapacakları hakkında ufak bir organizasyon düşünmüşlerdi bile. Nasıl daha iyi bir iş çıkarabiliriz diye düşünürken hemen yolun karşısında bir nine dikkatlerini çekmişti. Yaşlı nine ekmek kutusundan aldığı ekmeklerin küflenmiş kısımlarını ayırıp ağacın dibine bırakmış, geri kalanını sepetine koyup yürümeye başlamıştı.
İkisi de ninenin nereye gittiğini merak edip takip etmeye başladılar. Patika bir yoldan geçerek derme çatma bir yere girmişti yaşlı nine. Biraz daha yakınlaşıp baktıklarında gecekondunun içinde boy boy çocukların olduğunu gördüler. Nine gülümseyerek çantasındaki ekmekleri büyük tepsiye yerleştirmişti.
Uzaktan görebildikleri kadarıyla evin içinde, yerde sünger döşekler, bir kuzine soba, bir de mutfak tezgâhı vardı. Yaşlı nine büyük bir tencerede getirdiği otlardan çorbayı kaynatmış, ekmeklerden de iki büyük tepsi ekmek tatlısı yapmıştı. Hep birlikte sofra başına oturup, yemek yemeye başlamışlardı. Şartlar ne olursa olsun çocukların yüzündeki samimiyet ve mutluluk, İhsan ve Muhsin'in gözünden kaçmamıştı.
Evin yolunu tuttuklarında ikisi de sessizdi. Evlerinde önceki günden kalan bayat ekmeklerden yemeyi tercih ettiler. Geceye doğru ikisi de farklı evlerde ama aynı dertle dertlenerek uyudular.
Ne kadar iyilik yapılırsa yapılsın her zaman daha ihtiyaçlı insanlar vardı.
Ertesi gün buluştuklarında aralarında konuşmaya başladılar.
“Ne yapabiliriz?” dediler birbirlerine. Akıllarına mahalle muhtarına gitmek geldi birden. Muhtarlığa gidip ihtiyaçlı olan ailelerin listesini istediler. Muhtar çok şaşırmıştı, bu yaşta böyle güzel düşünen çocukların olması onu duygulandırmıştı.
İhsan ile Muhsin’e dönüp:
“Çocuklar bir şey merak ettim, bana gelmek akınıza nasıl geldi?” diye sordu.
“Dün yaşlı bir nine gördük Muhtar Amca. Bir evdeki çocukları, topladığı ekmeklerle doyurmaya çalışıyor. Biz de onu görünce neler yapabiliriz diye düşünüp sana geldik”
“Ooo siz bizim Yardım Nine’yi görmüşsünüz.”
“Siz tanıyor musunuz o nineyi?”
“Tanımaz olur muyum! Yardım Nine tek başına yaşar, böyle muhtaç insanlara yardım eder. Hayırda geri kalmaz. O bizim 'Yardım Nine'miz. Kimsesiz kalan bu çocukların imdadına da Yardım Nine yetişti”
Muhsin ve İhsan, muhtarlıktan çıkınca, bu çocukların ihtiyaçlarını temin edip, onların haberi olmadan kapılarına bırakıp ayrılmayı planladılar. Öyle de oldu, güçleri yettiğince ihtiyaç sahibi ailelerin ihtiyaçlarını giderdiler.
Tabi ulaşılamayan bir sürü ihtiyaç sahibi de vardı bu dünyada... Kalben çok yakın olan fakat kilometrelerce uzaklıktaki o insanlar gözlerinin önündeydi Muhsin ile İhsan’ın...
Kimi zaman okuldaki öğrenciler olurdu, kimi zaman alt komşumuz olurdu... Kimi zaman savaş bölgesindeki kardeşlerimiz olurdu... Her zaman yapılacak bir şeyler, yardım edilecek birileri vardı bu hayatta...
Ama insan unutan bir canlı. Çoğu zaman kendi derdimize odaklanmaktan yanı başımızdakilerin ihtiyacını göremez hale geliyoruz. Oysaki, insan ne kadar başkasının ihtiyacını giderirse kendi ihtiyacını da gidermiş gibi olur.
Deneyimsel Tasarım Öğretisi insanın mutlu, başarılı olması ve doyumlu ilişkiler yaşaması için tutarlı, faydalı, uygulanabilir ve anlaşılır bilgiler sunar.
&
.png)
"İhtiyaç giderenin ihtiyacı giderilir" in yanında o güzel his yok mu. Dünyaları verseler o kadar yüreğin küt küt atmaz,sevinçten, huzurdan. Öyle bşrxdoyum noktasına ulaştırıyor ki RAB bimiz insanın yaptıkça yapası geliyor çünkü o duyguyu başka yerlerde hissetmen kolay değil. Şükürler olsun, bunu bize hissettirene🌹
YanıtlaSilÇok şükür 🤲🏻
Silİhtiyaç giderenin ihtiyacı görülür
YanıtlaSilYardıma ihtiyacı olmayan yok aslında, kimi yardım almaya kimi de yardım etmeye muhtaç… Tüm ihtiyaçları gideren ise yalnızca ALLAH’tır 🤲🏻
YanıtlaSilRabbim yardım edebilen olmayı nasip etsin
SilSen boyutunda kalabilmek
YanıtlaSilİhtiyaç gidemeyi, yardım etmeyi hep büyük büyük şeyler gibi düşünürüz. Halbuki bazen için bir sohbet yeterliydi.
YanıtlaSilGerçekten ihtiyacı kalibre ettiğinde bazen bir tebessümün bir sırt sıvazlamanın da ihtiyaç olabildiğini fark ediyorsun
SilHer şey her şeyle o kadar ilişkili ki komşumdan bana da pay var. Bir ihtiyacı verdiğinde ne kadar da veremediğimizi görüyoruz.
YanıtlaSilKaleminize sağlık..
YanıtlaSilDeğerlerimizi bize tekrardan hatırlatıp, kalbimizi pamuk gibi yaptığınız için teşekkürlerrr..🌺🍃
Muazzam bir sistem yaa 🥰
YanıtlaSilBaşkalarının ihtiyacını görenin ihtiyacı görülüyor ?
Başkasına yardım eder görünürken bile kendine yardım ediyor insan aslında
SilHer zaman yapılabilecek bir şeyler var
YanıtlaSilYerer ki küçük görmeyelim
Yardım etmek isteyen, ihtiyaç gidermeye niyet etmiş kişi her zaman yardım etmenin bir yolunu bulur 💕
YanıtlaSilYardım ederken de ne zarif… kırmadan incitmeden🌺
YanıtlaSilNe istiyorsan onu ver diyebiliriz belki kısaca. Ama insan vermekten çok korkuyor, verince eksildiğini düşünüyor…
YanıtlaSilGerçekten de öyle.. Eksilecek korkusuyla tuttuklarımız, üst üste yığdıklarımızdan çok hayır görmüyoruz zaten.. Verdikçe fazlasının ona geleceğini anlasa insan vermek için yarışacak:)
SilInsan insana muhtaçtır
YanıtlaSilPerde kalktığında yardım ettiklerimiz meğer kendimizmişiz :)
YanıtlaSilİnsan ne kadar ihtiyaç giderirse onkadar ihtiyacı gideriliyor bu hayatta 💗
YanıtlaSilÇocuklarımıza birilerine yardım etme sevgisini kazandırmak şu dönemde yapabileceğimiz en iyi şeylerden... Hatırlattığınız için teşekkürler..
YanıtlaSilHayat nasıl da zıt işliyor. İnsan biraz düşününce anlıyor. Eksileceğim zannederken çoğalıyorsun
YanıtlaSilTam da öyle.. Çocukluğumdan bir kare geldi gözümün önüne şimdi, çikolatasını hiç paylaşmayan bir çocuk kenarda dudak bükmüş 3-4 kşi bir bisküvi paketini paylaşan güle oynaya eğlene oynayan diğer çocuklara bakıyor, şimdi kim eksildi kim çoğaldı:)
SilSakın yaptığınız iyilikleri ve yardımları küçümsemeyin.
YanıtlaSil"Kalben çok yakın olan fakat kilometrelerce uzaklıktaki o insanlar..." böyle olunca nerede, kimlerle olduğunun ne önemi var :)
YanıtlaSilBaskasinin ihtiyacına odaklanmak günümüzde özellikle ne kadar değerli bir davranış
YanıtlaSil