GENÇLİK BAŞIMDA DUMAN

Ha bugün ha yarın derken o meşhur YKS günü gelip çatmıştı... Leyla ve Ceylan… Aynı duyguları paylaşan iki genç kız… Bir saat sonra sınava gireceklerdi fakat heyecanları aylar öncesinden başlamıştı…

Leyla, önceki sene istediği puanı alamamıştı. Buna rağmen aynı heyecan ve motivasyonla yeniden dershaneye başlamaya karar vermişti. Zorlanmasına rağmen yeni tempoya ayak uydurup pes etmemişti. Kendine hazırladığı çalışma planını uygulamıştı. Önceki sene hazırlanırken iyi yaptığı şeyleri, iyi yapamadığı şeyleri tek tek düşünmüştü. Bir değerlendirme yaparak çalışmalarına ona göre hazırlanmıştı ve nihayet sınav günü gelmişti.

Acaba bu sene sorular nasıl olacaktı, matematikte iyi sayılmazdı acaba yeterli neti yapabilecek miydi, istediği bölümü kazanabilecek miydi? Aklında istediği bölüm ile ilgili birkaç üniversite vardı. Geniş geniş kampüsleri, çimenli alanları, çimenlerin üzerinde poz veren bir sürü neşeli öğrenciler görüyordu. “Şöyle bir arkadaş grubum olsa yalnız kalmam, hem üniversite hayatı dediğin böyle olur zaten…” diye içten içe düşünürken nihayet sınava gireceği okulun önünde gelmişti. Kapıdan içeriye adım atarken bir anda durup okul binasına dikkatlice bir baktı. “İşte belki de kaderime yön vereceğim o yer” diye düşünüp derin bir nefes alarak sınıfa doğru ilerlemeye başladı.

Sınıfa girdiğinde arkadaşı Ceylan çoktan sınıfta yerini almıştı bile. O da geçen sene sınavdan iyi puan alamadığı için yerleşememişti. Mezuna kalıp dershaneye yazılmış fakat Leyla kadar sürece motive değildi. Onun süreci zorlayıcı geçmişti. Daha yolun başlarındayken “ne yapacağım nasıl geçecek önümdeki bu aylar” gibi düşünceler ile o yılı kendine zehir etmişti. Leyla gibi net bir karar verememişti. Hangi bölümü istiyor, nasıl bir çalışma yapmalıydı? Yılını doğru planlayamamıştı. Bu belirsizlik onu daha da çıkmazlara itmişti. Bir yılı hem hedef belirlemeye çalışarak hem de neyi neden yaptığını bilmeden ders çalışmaya çalışarak geçirmişti. Her stres yaptığında “yok olmayacak” deyip başka şeylerle ilgilenmişti.  Sınav günü sırada otururken hala ne istediğini bilmediği için panikti.

Hoca içeriye girmiş ve sınav kitapçıklarını dağıtmaya başlamıştı, işte beklenen o an gelmişti.

İki insan… İkisi de bir sonuç almış fakat aldıkları sonuçlara bambaşka tepkiler vererek bir hayat mücadelesine başlamışlardı bir yıl önce…

Birbirinden farklı 2 mizaç…

Birisinin engel olarak gördüğü şey diğerinin motive olma sebebi olabilirdi insanın.

Peki bu hayatta kimler gerçek başarıya ulaşabilir? 

İnsan hayatta her zaman istediği sonucu alamayabiliyor kimileri var ki istediği sonuç olmasa bile süreçte kalabiliyor. Neden o sınavdan yüksek not alması gerektiğini, neden bu yola çıktığını unutmadan devam edebiliyor. Kimileri de var ki istediği sonuç olmadığında pes ediyor, vazgeçiyor, süreçten vazgeçmese bile neden süreçte olduğunu bilmediği için o yol ona zor geliyor…

İşte gerçek başarıya ulaşanlar ise sonuca değil sebebe konsantre olanlar oluyor. 

İnsanı yolda tutan şey o yolda olmayı neden istediğini bilmesidir. Gerçek başarı yolun sonunda değil, kendisindedir… Olumsuz sonuçlara rağmen insanın sebeplerine tutunuyor olması ona gerçek başarıyı getirir. 

 &

Deneyimsel Tasarım Öğretisi insanın mutlu, başarılı olması ve doyumlu ilişkiler yaşaması için tutarlı, faydalı, uygulanabilir ve anlaşılır bilgiler sunar. 

&

""İnsanoğlu, yeryüzünde var olduğundan beri,

En büyük dostu ve düşmanı hiç değişmedi.

Aynadaki kişi...

Tek başına neler yapabileceğini keşfet!"

YAHYA HAMURCU

&

&

 KİM KİMDİR

İLİŞKİLERDE USTALIK

BAŞARI PSİKOLOJİSİ