KİMSEYE ETMEM ŞİKAYET

Sıcak bir yaz günüydü... Neşeli bir şekilde evden çıkıp denize gitmek için arabaya doğru ilerliyordu Yılmaz ailesi. Herkes denize gitmenin heyecanını ve mutluluğunu yaşarken bir tek Kübra’nın yüzü gülmüyor, erken kalktıkları için söylene söylene etrafı seyrediyordu. 

Oysaki tüm kış boyunca “Yaz gelse de denize gitsek” diye dertlenen de yine kendisiydi... Annesi içinden “Bu kız çocukluğundan beri değişmedi hep mızmızdı yine mızmız...” diye geçiriyordu.

Kübra kardeşlerinden çok daha güzel ve dikkat çeken biriydi fakat doğuştan bir kalp hastalığı vardı. Hastalığından dolayı çocukluğunda üstüne çok titrenmişti. “Yeter ki ağlamasın” diye ne isterse yapılmış yine de mutlu edilememişti. Sıkılgandı, sürekli bir şeyler ister, istediği şey olmadığında çevresindekilere dünyayı dar ederdi. İstekleri gerçekleştiğinde de sonuç pek farklı olmazdı. Bir süre sonra başka şeyler talep eder, bu sefer de onlar olmadığı için şikâyet ederdi... 

Hastalığından ötürü kendisine her güzel şeyi hak gören ve ayrıcalıklı davranılması gerekildiğine inanan biri olarak büyümüştü Kübra. 

“Ne kadar şanssızım bu nasıl bir hayat, bıktım artık her şeyden” diye söylenirken radyoda dinletilerin olduğu bir kanala denk gelmişti. “Mutlu Karga ile Mutsuz Bülbül’ün hikayesi” anlatılıyordu. 

Karga ormanın en mutlu hayvanlarından biri olduğu için herkesin onunla arkadaşlık yapmak istediği; Bülbül’ün ise sürekli şikâyet ettiği için etrafındaki hayvanların nasıl da ondan uzaklaştığından bahsediliyordu.

Bir gün yalnız başına öten bülbül uzaktan karganın etrafındaki kalabalığa bakıp “Benim sesim bu kadar güzelken onca hayvan bu kargada ne buluyor anlamıyorum. Kimseyle arkadaşlık kurulmaz burada.” diye geçirdi içinden. Tam o esnada karga onun yanına gelip selam vermişti. 

K- Selam Bülbül kardeş

B- Selam

K- Seni görünce yanına gelip selam vermek istedim, nasılsın, her şey yolunda mı?

B- İyiyim, yolunda tabi, niye yolunda olmasın ki?

K- Epeydir seni izliyorum genelde yalnız takılıyorsun, yanımıza uğramıyorsun hiç…

B- Kimse benimle konuşmuyor ki, neden yanınıza geleyim? Sanki gelsem aranıza alacaksınız.

K- Peki sen bizimle sohbet etmeyi, iletişim kurmayı denedin mi hiç? Neye dayanarak böyle düşündün bülbül kardeş?

B- Çünkü herkesin arkadaşı var zaten, ben konuşsam ne değişecek?

K- Çok şey değişir.

B- Sesim güzel olmasına rağmen konuşmaya başlayınca herkes benden uzaklaşıyor.

K- Neden peki hiç düşündün mü? Konuşurken nelerden bahsediyorsun? 

B- Genelde onlar ormandaki güzelliklerden ve ne kadar mutlu olduklarından bahsederken bir süre sonra bu kadar iyimserlik beni sıkıyor ve ormandaki sorunlarla ilgili konuşmaya başlıyorum, fazla iyimserler ve bununla ilgili şikayetlerimi açıkça söylüyorum. Onlarda gidiyorlar işte.

K- Hmm şimdi anlaşıldı… Hepimizin imkanı olduğu durumlar olduğu gibi imkanlarımızın az olduğu durumlar da vardır. Fakat bu kişilerin ve durumların olumlu yanları görmeyip çevremizdekilerin sürekli eksik yanlarına odaklanıp şikayet edersek bir süre sonra bizden uzaklaşmaya başlarlar. Şikâyet iticidir çünkü ve canlılar onlarla güzel iletişim kuran, tatlı dille konuşan kişilerle arkadaşlık ederler. Benim sesim çirkin ama ormanda herkes benimle konuşmak ister çünkü güzeli fark edip aktarıyorum. Doğadaki şu muhteşem yaradılışa, nizama baksana, güzel olanı algıla ki aktarımın da güzel olsun. Sesinin güzel olması yetmez bir de güzel ifade lazım bizlere… Hem de sesin bu kadar iyiyken neden güzel şeyler söylemek yerine durumdan şikayet edip tek başına geçiriyorsun ömrünü?

Bülbül düşünmüş ve kargaya hak vermişti. Güzel sesini neden kimsenin dinlemek istemediğini şimdi anlamıştı… Çevresindekilere artık başka bir bakışla ilk adımını atacaktı…

Kübra ise bu sırada hikâyeyi şaşkınlık içinde dinliyordu. Meğer ömrü boyunca Bülbül gibi yaşamıştı... Bülbül nasıl ki sesinin güzelliğinden dolayı diğer hayvanların kendisine ayrıcalık tanıyacağını düşündüyse, Kübra’da sırf hastalığı var diye hiç mücadele etmeden etrafında birileri toplanır sanmıştı... Birisi kendisinde bulunan avantaj diğeri ise kendisinde bulunan dezavantajından ötürü nasıl da beklentiye girmiş, her şeyden şikâyet eder olmuşlardı… İşte şikâyetin kendisini ne kadar itici yaptığını o zaman anlamıştı... 

O anda karar vermişti, ömrünü bir bülbül gibi sahip olduğu ya da olamadığı imkanlardan ötürü ayrıcalık göreceğini düşünerek geçirmeyecekti... İmkanlarının ya da imkansızlıklarının esiri olmayacaktı. 

Zihninden bunları geçirirken ailesine dönüp “Size sahip olduğum için ne kadar mutlu olmam gerektiğini fark ettim, iyi ki benim ailemsiniz” deyip yola artık tebessümle bakmaya devam etmişti...  

 &

Deneyimsel Tasarım Öğretisi insanın mutlu, başarılı olması ve doyumlu ilişkiler yaşaması için tutarlı, faydalı, uygulanabilir ve anlaşılır bilgiler sunar. 

&

"İnsanoğlu, yeryüzünde var olduğundan beri,

En büyük dostu ve düşmanı hiç değişmedi.

Aynadaki kişi…

Tek başına neler yapabileceğini keşfet!"

YAHYA HAMURCU

&

 KİM KİMDİR  

İLİŞKİLERDE USTALIK

BAŞARI PSİKOLOJİSİ