ANLIK ÖFKE

Hastane koridorunda düşünceli ve üzgün bir şekilde içeriden gelecek iyi bir haberi bekliyordu Ahmet. Ne olmuştu, nasıl bu hale gelmişti? Birazdan polislerde ifadesini almak için geleceklerdi.

Bir anlık öfke, bir anlık tepki nelere mal olmuştu.

Neden böyle olmuştu?

Aylar önceye gitti düşüncesi. İş yerinde her şey rutin devam ediyordu. Yeni açtıkları işleri bir sene içinde ufak tefek işlerle kendini döndürmeye başlamıştı bile. Yakın bir arkadaşı bir iş görüşmesi için aradığında önce inanamadı. Çünkü büyük bir iş teklifi etmişti. “Bu büyük bir fırsat” diye düşündü. Eşinin istediği eve çıkabilirlerdi. Kendi de arabasını değiştirmeyi çok istiyordu. Hemen teklifi kabul etti. Fakat iş büyüktü ve yeteri kadar eleman yoktu. İlk etapta kullandıkları makinalar da yetersizdi. Hemen eleman arayışına girdi. Yeni elemanlar alındı. Makine almak için eşten dosttan borçlar alındı. Her şey yolundaydı. Şimdilik…

İş başlamıştı. Fakat zamanla alacaklarda sıkıntı olmaya başlamıştı. Masraflarda arttığı için gerginleşmeye, hiç vermediği tepkileri de vermeye başlamıştı Ahmet.

Bir süre sonra borç kabarmaya, iş akmamaya başlamıştı. Karşı taraf mazeret sunmaya başlamış, sürekli ödemeyi geciktireceklerini söylüyorlardı. Parça parça aldıkları paralar işi döndürmeye anca yetmiş birde üzerine ekstra borçlar da kalmıştı.

Yine stresli bir sabaha uyanmış, ödeyeceği borçları düşünüyordu. Trafik yavaş seyrediyordu. Bir anda daldı ve kırmızı ışıkta geçti. Karşıdaki aracın korna sesiyle kendine gelmişti. Adam bağırmaya başlayınca bir anda kendini dışarda buldu. Nasıl yaptı, nasıl vurdu adama anlayamadı, resmen düşünememişti. Bilinci kapanmıştı. Adam vurmanın etkisiyle yere düşmüş ve bayılmıştı. Panik halinde ambulans aranmış hastaneye gidilmişti.

Ahmet düşündü “Nasıl bu hale geldi her şey?” diye ve yine düşündü “Ben ne zaman bu kadar tahammülsüz oldum?” diye. Bu yeni işi aldıklarından beri işler hiç de beklediği gibi olmamış, fırsat olarak gördüğü şey elinde patlamıştı. Bir şeyler yapmalı ve bu durumu düzeltmeliydi. O işten daha çok istediği bir şey vardı şimdi, içerideki adamın iyi olması..

Kızdı kendine, tekrar tekrar kızdı. Keşke dedi bir ekran olsa insanın hayatında ve şu anı görseydim, elimi kaldırmazdım diye söylendi. İçinden mırıldandığı kelime hep aynıydı. “Ben böyle biri değilim! Ben böyle biri değilim!”

Hastane odasından doktor çıktığında herhangi bir sorun olmadığını söyledi. Kavga ettiği adamdan defalarca kez özür diledi. Adam şikayet etmekten vazgeçtiğinde ve Ahmet hastaneden çıktığında en büyük şükür kelimeleri vardı dilinde.

Şimdi düşünme zamanıydı. Ne yapmalıydı? Bu hale gelmesinin sebebi neydi? “İlk iş beni bu kadar geren şu borçlardan kurtulmalıyım” diye düşündü. 

Borç ödemek için küçülmeliydi. Arabasını satmak ile başlayabilirdi. Uzun bir süre işe yürüyebilirim diye gülümsedi ve şaşırdı kendine. Çıktığı bu yolda amacı büyümek olan Ahmet, küçülme kararıyla daha şimdiden kendini daha huzurlu hissetmişti.  

Eve dönerken bu olayı ne kadar ucuz atlattığını ve o fırsatın ne kadar da pahalı olduğunu düşündü. Bir anlık öfkesinin bir ömürlük sonuçları olmadığı için şükrediyordu.

 

&

Deneyimsel Tasarım Öğretisi insanın mutlu, başarılı olması ve doyumlu ilişkiler yaşaması için tutarlı, faydalı, uygulanabilir ve anlaşılır bilgiler sunar.

 &

"İnsanoğlu, yeryüzünde var olduğundan beri,
En büyük dostu ve düşmanı hiç değişmedi.
Aynadaki kişi...
Tek başına neler yapabileceğini keşfet!"

YAHYA HAMURCU

&

&

 KİM KİMDİR

İLİŞKİLERDE USTALIK

BAŞARI PSİKOLOJİSİ