Deneyimsel Öğreti ve Bilinç

Melisa, zilin sesiyle derin uykusundan uyandı. “Bu kim yahu sabah sabah!” diyerek homurdanmaya başladı. İçinden “Kimse kim, ben uykuma devam edeceğim” dedi ve yorganını kafasına çekti. Bu arada zil hiç durmadan çalmaya devam ediyordu. Kapıdaki kişinin vazgeçmeye niyeti yoktu.Üşenerek kalktı, omuzları düşük, ayaklarını sürükleyerek gidip kapıyı açtı. Karşısında hiç beklemediği misafiri görünce şaşkınlığını gizleyemeden; - "Anne! Sen nerden çıktın?" dedi. Zeynep, memleketten gelip kızına sürpriz yapmıştı. - "Niye kapıyı açmıyorsun kızım? Ağaç oldum burada." - "Anne, dün arkadaşlar bana gelmişti. Geç yattım, ondan kalkamadım." Melisa Ankara’da üniversiteyi kazanınca ailesi çok mutlu olmuştu. Biricik kızlarının eğitimi için imkanlarını seferber etmişlerdi. Ellerindeki baba yadigarı arsayı satıp kızları için kalacağı bir ev tutup düzen kurmuşlardı. Zeynep, gördüğü manzara karşısında şoka girmişti. Yarısı yenmiş yarısı çöpün kenarına bırakılmış pizzalar, dolapta...

Mine sabah kalkmış apar topar hazırlanıp çıkmıştı yola. Trafikte giderken elinde telefon kimi arasam diye kara kara düşünüyordu. Borç istemek için kimi arasam? Yine ay sonu ve bitmek bilmeyen borçlarla baş başaydı…   Üniversite hayatı boyunca babasının verdiği harçlığı bir türlü yetiştiremiyordu. İş hayatında da farklı değildi Mine. Maaşı ona bir türlü yetmiyordu. Biraz daha rahat ederim düşüncesiyle kredi kartı almıştı ama işler iyice sarpa sarmıştı. Son taksiti ödeyip kurtulacağım derken yeni bir borç taksiti ile kredi kartının limitini sonuna kadar dolduruyordu. Üstelik bir sürü de ekstra borç birikmişti. Her ay sonu Mine için stres demekti… Arkadaşı, annesi, ablası, babası derken herkesi arayıp destek istiyordu. Hatta bir defasında annesi sitem ettiği için ona darılmıştı. Hele ablası için “parası var ne var sanki yardımcı olsa” diye içinden söylenip duruyordu. Ablası ise Mine’ye, çok tüketim yaptığını, harcamaları kısması gerektiğini söylüyordu. Mine her seferinde “aldıklarımın...

Hastane koridorunda düşünceli ve üzgün bir şekilde içeriden gelecek iyi bir haberi bekliyordu Ahmet. Ne olmuştu, nasıl bu hale gelmişti? Birazdan polislerde ifadesini almak için geleceklerdi. Bir anlık öfke , bir anlık tepki nelere mal olmuştu. Neden böyle olmuştu? Aylar önceye gitti düşüncesi. İş yerinde her şey rutin devam ediyordu. Yeni açtıkları işleri bir sene içinde ufak tefek işlerle kendini döndürmeye başlamıştı bile. Yakın bir arkadaşı bir iş görüşmesi için aradığında önce inanamadı. Çünkü büyük bir iş teklifi etmişti. “Bu büyük bir fırsat” diye düşündü. Eşinin istediği eve çıkabilirlerdi. Kendi de arabasını değiştirmeyi çok istiyordu. Hemen teklifi kabul etti. Fakat iş büyüktü ve yeteri kadar eleman yoktu. İlk etapta kullandıkları makinalar da yetersizdi. Hemen eleman arayışına girdi. Yeni elemanlar alındı. Makine almak için eşten dosttan borçlar alındı. Her şey yolundaydı. Şimdilik… İş başlamıştı. Fakat zamanla alacaklarda sıkıntı olmaya başlamıştı. Masraflarda arttığı için ...