GEÇİM DERDİ

Evleneli yedi sene olmuştu. O günü daha dün gibi hatırlıyordu Leyla. Nasıl da güzel olmuştu her şey. Üç yıl beklemişti o günü. Kemal ile üniversitede tanışmışlar, okul bitince de hemen evlenmişlerdi. 

Kurdukları çekirdek aileye kısa zamanda kızları Nazlı da katılmıştı. Şimdi ise Leyla 6 yaşına basan kızları Nazlı ile Eskişehir’de, Kemal’de işi sebebiyle Adana'da yaşıyordu. Yaşantıları Kemal'in işi nedeniyle ikiye bölünmüştü.

Kemal, Leyla’ya “İyi bir iş anlaşması yaparsam istifa edip yanınıza geleceğim” diyordu. Bu arada Kemal ikinci bir üniversiteyi bitirmişti. Amacı iş alanında kendini geliştirip kariyer yapmaktı. Aynı zamanda ailesi ile birlikte kalabilmek için Eskişehir’de iş kovalıyor ama bir türlü istifaya değecek bir iş de bulamıyordu. Kemal yavaş yavaş durumu kabullenmeye başlamıştı. 

Adana'da evli ama bekar gibi yaşıyordu. Acaba kendi işimizi mi kursak diye arada aklına gelmiyor değildi. Bir sürü yatırım fikrini enine boyuna düşünecek vakti de vardı. Zihninde eşinin geliriyle kendininkini topluyor, üstüne borç harç ekliyor bir yol bulmaya çalışıyordu. Arkadaş ve ahbaplarının teklifleri de cazip gelmeye başlamıştı artık. “Otel açalım, restorana ortak olalım, araba al sat yapalım” diyenler vardı.

Leyla annesi ile aynı sitede oturuyordu. İyi ki de böyleydi. Zaten bilerek öyle ayarlamışlardı. Kızları Nazlı bünyesi zayıf olduğu için sık sık hasta olurdu ve yılın çoğu zamanını hastanede geçirmek zorunda kalırlardı. Annesi de bu durumlarda hep yanında oluyordu. Bir ara kendi de hastalandı, Nazlı’ya kardeş gelecekti fakat üç aylık hamilelik sürecinde bir şeyler ters gitmiş ve bebeğini kaybetmişti. Arka arkaya almak zorunda kaldığı raporlardan dolayı patronuyla da sürtüşmeler başlamıştı. 

Bu ayrı gayrı hallerini soranlara "geçim için" diyordu. Çok acil durumlarda, düğünlerde, cenazelerde uçağa atlayıp geliyordu Kemal. Bazen dalgasını geçiyor, kendi kendilerini teselli ediyorlardı. "Böyle iyiyiz ya, birbirimizi ne çok özlüyoruz, dip dibe olsak belki bu kadar özlemeyiz” diyordu Leyla ama içi hiç öyle demiyordu… 

Öte yandan Kemal'in akrabalarına maddi desteklerinin artması ve sürekli anlamadığı bir sektörde yatırım, arsa alma teklifleri Leyla'yı iyice rahatsız etmeye başlamıştı.

Hakikaten geçinmek bu kadar zor muydu? 

"İnsan bir olmak, bir arada olmak için evlenmez mi zaten!" dedi bir gün arkadaşı. "Gelsin limon satsın, pazarda çorap satsın, sonra illa ki mesleğine uygun bir şey bulur buralarda." 

Oysa zor olan geçim değil, insanın alıştığı standartlardan vazgeçememesiydi. 

Kimse bir ayağını yeni kayığa atmadan diğerini çekmek istemiyordu şimdilerde. Böyle yapıyorlardı yapmasına ama ya kaçırdıkları hayat. Nazlı'nın ilk adımlarına bile şahit olamadılar çalışmaktan. Tabii ki birçok şey Nazlı içindi ona daha iyi bir gelecek hazırlamak içindi. İyi okullarda okutmak içindi. Nazlı’nın şimdiki ihtiyaçları değildi ama. Geçim derdi, daha iyi bir gelecek diye Nazlı anne babasını çok az görerek büyümüştü. Keza onlar da biricik kızları Nazlı'yı. Öyle ki Leyla süt izninde bile çalışmıştı, birikim yapıp daha iyi bir gelecek sunmak için. Leyla'nın içi hiç rahat değildi ‘Gerçekten ihtiyacımız neydi? Aile olmak bir arada olmak değil miydi? Neden ayrıyız? Yapamaz mıyız? Gerçekten geçinemez miyiz?’ diye düşünmeye başladı. 

Peki bunun ölçüsü neydi, nasıl oluyordu? 

Leyla bu soruların cevabını bulmayı kafasına koymuştu. İyi niyetle başlayan ama yolda bir yerlerde saptıkları yanlış yolların doğrusunu bulacaktı…

 &

Deneyimsel Tasarım Öğretisi insanın mutlu, başarılı olması ve doyumlu ilişkiler yaşaması için tutarlı, faydalı, uygulanabilir ve anlaşılır bilgiler sunar.

 &

"Bir damla, bir damlanın önemidir bardağı taşıran...
Bir damlalar, bir damlalardır bardağı dolduran...
Hangi bardak bir damla ile dolar, diğer damlalar olmadan...
Hangi bardak taşar, damlalarla bir damla olmadan..."

YAHYA HAMURCU

&

&

 KİM KİMDİR

İLİŞKİLERDE USTALIK

BAŞARI PSİKOLOJİSİ