Deneyimsel Öğreti ve Bilinç

Yılın ilk karı yağıyordu bulunduğu şehirde… İçi kıpır kıpırdı, kar böyle yağmaya devam ederse kısa zamanda her yer bembeyaz olacaktı. Saat epeyce ilerlemişti. Yatağında uykuya dalmak üzereydi. Yatıp ertesi gün odasının penceresinden bakmak için sabırsızlanıyordu. Sabah kalktığında gözlerine inanamadı, her yeri dizine kadar kar kaplamıştı. Okula giderken zorlanacağını düşünmedi bile, keyifli bir gün olacak diye gülümsedi kendi kendine. Okula giderken çam ağaçlarının üzerinde biriktirdiği karı, temizlik yaparken bir kucak dolusu yorgan taşıyan teyzesine benzetti; kurumuş çınarları gördü. Geldiğinden bu yana ne kadar değişmişlerdi. Oysa sonbaharda geldiği bu şehirde hepsi sararmış yapraklarla kaplıydı. “O zamanki görüntü de harikaydı” dedi yürümeye devam ederken. Sahi neden değişim göstermişlerdi? Kendisine soru sormuş, düşünmeye başlamıştı bile… “Ağaçlar neden yapraklarını kışın döker ki?” “Kışın hayatta kalmaları için bu gerekli miydi ki?” “Ya dökmeseydiler, o zaman ne olurdu acaba?” Ak...

Her şeyin başladığı o gün…  Hafif soğuk ve yağmurlu bir hava hakimdi güne. Böyle havaları hiç kaçırmazdı ve yine öyle yapmıştı Sıla. Hemen hazırlanıp, kulaklığını takıp atıvermişti kendini dışarıya. Ne zaman hüzünlense böyle yapardı çünkü... Kafasındaki düşüncelerden yürüyerek kaçmaya çalışırdı.   Dünyanın tüm yükü zihninin içindeymiş gibi hissediyordu. “Yürürsem biraz olsun hafiflerim belki” diye düşündü. Öyle olur ya, insan bazen kendinden, acılarından, sıkıntılarından kaçmak için hızlandırırdı adımlarını. Bir an olsun durdurabilmek isterdi o anı.   Damlalar yere hızla düşerken, içinden türlü türlü düşünceler geçiyordu Sıla’nın… Gökyüzüne bakarken “Keşke zihnimdekileri de böyle akıtabilseydim.” diyordu kendine. Aklından geçen milyonlarca düşüncenin içinde takılı kaldığı, zihninin ona tekrarlayarak sorduğu tek bir soru vardı “Beni neden sevmediler?”  Ne yaşarsa yaşasın, dönüp dolaşıp “Yok mu beni çok sevecek biri ya bu dünyada? Fazla bir şey istemiyorum. Biri o...

  Her son, Yeni bir başlangıcı dizayn eder… Gece, bir günlük hedefini tamamlarken son hamlesinde etrafı ay ışığı ile aydınlatıyor… Güneş yerini aya bırakırken batışıyla akıllarda kalıyor… Ay yerini gündüze bırakırken ışığı ile akıllarda kalıyor... Ay ışığı gecenin karanlığını aydınlatmasıyla kıymetli… Güneş en soğuk günleri ısıtmasıyla kıymetli... Peki, senin sorumlulukların bittiğinde akıllarda bıraktığın ne? Seçimlerindeki öyküyü nasıl tamamlıyorsun? & Deneyimsel Tasarım Öğretisi   insanın  mutlu, başarılı  olması ve   doyumlu ilişkiler  yaşaması için tutarlı, faydalı, uygulanabilir ve anlaşılır bilgiler sunar.  & "Milyarlarca insan içinde, 'bir' kişinin ne önemi olabilir ki? Bunun cevabını, o 'bir' kişiye sorun!" YAHYA HAMURCU &   KİM KİMDİR İLİŞKİLERDE USTALIK BAŞARI PSİKOLOJİSİ

Kendi dünyasında kurduğu düzenli bir hayatı vardı Meltem’in. Yıllarca görev yaptığı o kıyı köyünde tek başına dört yılı geçirmişti. Kendi ekmeğini kendi yapmış, tüm sorumlulukları tek başına üstlenmişti. Mutfak işlerinden anlamazken zamanla çeşit çeşit yemekler hatta mezeler yapmaya başlamıştı. Öyle korktuğu kadar zor gelmemişti mutfak işleri. Geçen dört yıl neler neler katmıştı kendisine. O eski Meltem’den eser yoktu.  Dört yılın sonunda beklediği tayin süreci açıklanmıştı. Büyük şehre çıkmıştı tayini. Meltem önce bocaladı, garip bir korku sardı içini. "Nasıl olurdu ki kalabalık şehirde hayat? Alışabilir miyim acaba?" diye düşüncelere dalmıştı. En son geldiği bu köye de zor alışmıştı ama yapacak bir şey yoktu. Neyse ki insanları anlayışlıydı, köy ortamına alışması uzun sürmemişti.  Kurduğu düzenin bozulmasını istemese de tayini ile taşınma süreci gerçekleşmişti. Taşınalı bir süre olmuştu, köyünü ve oradaki düzenini özlese de büyük şehre de uyumlanmaya çalışıyordu. Ara ara da...

Hastane koridoruna çıkmış, cama doğru yönelmişti. Pencere önüne gelen kuşlar, cam kenarına bırakılan ekmek kırıntılarını peşi sıra alıp gidiyorlardı. Çok da yaklaşıp ürkütmeden seyretmeye başladı Meltem. “Ne de güzel” dedi içinden. “Her biri birbirlerini itmeden hareket ediyor. Telaş yok, kaygı yok… Ah insan!” dedi… Rızkı vereni bilse insan, hiç bitecek endişesine girer mi?     Bir ah geçirdi içinden. “Küçücük kuş neler anlatıyor bize… Şu hastanede, tüm dünya işleri ne kadar da anlamsızlaştı.” Sağlık olmayınca tüm telaşlar anlamını yitirmişti. Günlerden hangi gündeydi? Hangi aydı mesela şu an bulundukları? Mevsim kışa dönmüştü belliydi ama hava güneş açtığında da sıcaklık hissedilir derecedeydi. “Ne telaşsız bir gün” diye düşündü. Belki de ona öyle gelmişti. Dışarda hızlıca akan zaman burada sanki yavaşlamıştı. Hızlıca çevirsem zamanı diye geçirdi içinden. Sonra bir gülümseme belirdi yüzünde. Daha geçen ay, tam tersini söylüyordu sevdiği arkadaşlarıyla beraber vakit ...

Ece şansa inanırdı, ona göre hayatında her şey şans eseri olmuştu. Ailesi, okulda ki öğretmenleri, işe başlaması, en yakın arkadaşıyla aynı yerde yaşaması… Hatta evliliğinin de bir şans olduğunu düşünüyordu. Başına iyi bir şey geldi mi "Şans" derdi. Kötü bir şey olunca da "Şanssızlık" diye adlandırırdı.  Ece, işyerinde başarılı olmak istiyordu. Bunun için de kendine bir planlama yapmıştı. Fazla mesaiye kalıyor, eve de iş getiriyordu. Farkında olmadan ailesiyle daha az vakit geçirmeye başlamıştı. Kendisi bu durumu çok sorun etmiyordu. Aksine mutluydu, sonuçta bir yıl sıkı çalışırsa terfi alacaktı. Ama kocası ve çocukları onun kadar mutlu değillerdi. Ece onlarla yeteri kadar zaman ayıramıyor ve ilgilenmiyordu.  Günden güne eşiyle olan tartışmaları artmıştı. Böyle olunca da "Bendeki de şans, denk geldiğim adama bakar mısın" diye söylenirdi. Eşiyle yaşadığı mutsuzluğun terfi aldığında düzeleceğini düşünüyordu.  İş yerinde herkes Ece’yi severdi. Çalışma arkadaş...

“Yarın erken kalkıp dağ yürüyüşüne gideceğim”  “Artık sağlıklı besleneceğim” “Sabahları gün doğmadan ben doğacağım” Bu Hayatta Herkes İster Ama Herkes İsteklerini Hedefe Dönüştüremez... Peki, İstek Hedefe Nasıl Ulaşır? & Deneyimsel Tasarım Öğretisi   insanın  mutlu, başarılı  olması ve   doyumlu ilişkiler  yaşaması için tutarlı, faydalı, uygulanabilir ve anlaşılır bilgiler sunar.  & "Milyarlarca insan içinde, 'bir' kişinin ne önemi olabilir ki? Bunun cevabını, o 'bir' kişiye sorun!" YAHYA HAMURCU &   KİM KİMDİR İLİŞKİLERDE USTALIK BAŞARI PSİKOLOJİSİ