Deneyimsel Öğreti ve Bilinç

Derin bir nefes aldı... İçindeki boğulma hissini çektiği nefesle rahatlatmaya çalıştı, olmadı. Doğruldu biraz hava alabilmek için sahile doğru yürüdü. Bir banka oturdu. Güneş parlıyordu ama onun hayatı kuyu kadar karanlıktı sanki… Geldiği duruma anlam veremiyordu. Nasıl buraya gelmişti her şey? Nasıl bu kadar sarpa sarmıştı? Dengeyi kuramıyordu artık. Tüm hayatı bu durumdan etkileniyordu. Ne hayallerle gelmişlerdi buraya. Canı acıyordu. Bu kadar şey yapmasına rağmen ne bir çözüm bulabiliyordu ne de bir huzur. Elinden gelen her şeyi yapmaya çalışmıştı evde huzur bozulmasın diye. Durumları olmadığı için o yıl okulu kazanmasına rağmen bir yıl daha hazırlanayım bahanesi ile okula gitmemişti. O süre zarfında da hem çalışır eve destek olurum hem de para biriktiririm diyordu. Öyle de yaptı hemen bir işe girdi, çalışmaya başladı. Gününün büyük çoğunluğu işte geçtiği için planladığı gibi kalan vaktinde pek ders çalışamıyordu. Aynı zamanda evde ço...

Arabasıyla köprüden geçerken; boğazın güzelliğine her seferinde hayran kalmasına şaşırarak, boğaz havası alabilmek için camı bir miktar indirdi. Bir yandan radyonun düğmesine bastı. “Hadi bakalım sıradaki şarkı bana gelsin” dedi radyo spikeri edasıyla. Müziğin girişinden hemen tanıdı. Bir dolu çocukluk anısını hatırlatan “Ahmet beyin ceketi” şarkısıydı. İçinde bulunduğu durumla bu kadar ilişkili bir şarkıya denk gelmenin verdiği mutluluk ile gülümsedi. “Tanrı bütün kullara rızkını dağıtırken Kimi sırtüstü yatar kimi boşta gezerken Kul Ahmet erken kalkar haydi ya nasip derdi” Direksiyonda parmaklarıyla ritim tutarak şarkıya eşlik ederken, bir yandan aklına; bu işe başlarken Ahmet Bey gibi erken kalkıp dükkanının kapısını kuşlarla birlikte açtığı, dükkânı süpürdüğü, rafların tozunu aldığı, belki saatler sonra gelebilecek olan müşteriler için hazırlık yapmaya başladığı anlar geldi. Arkadaşları ve yandaki esnaflar ona: -Bu kadar erken açmana gerek yok, -Müşteriler gelmeye yakın açsan da o...