Deneyimsel Öğreti ve Bilinç

Zehra’nın zihnindeki konu ‘İNSAN’dı, her şekle ve duygu durumuna geçebilen canlı. Çok nazik, anlayışlı, adaletli de olabiliyor; bencil, zalim, adaletsiz de.  “İnsanın öyküsü nasıl başlıyordu?” diye soru sordu kendine ve düşüncelere daldı. İnsan kimdir?  İnsan ırkın ismi, topraktan gelen şekil almış ruhu olan... Aklını kullanan, düşünebilen, aynı zamanda da unutan bir canlı. ‘İnsan neyi unutur?’ diye düşündüğünde yaşadıkları ne olursa olsun unutur dedi. En mutlu olduğu günü unuttuğu gibi en mutsuz olduğu günü de unutabiliyor. İspatı da kendinde buldu. Bir yıl, bir ay, bir gün, bir saat içinde yaşadığı şeylerden hangisini tam olarak hatırlıyordu. Hangisiydi gerçekten en mutlu olduğu gün veya yaşadıklarından hangisi en güzeliydi diye sordu kendine. Sonra bunların geçici olduğunu söylemek kendisinin ve çevresindekilerin dilindeydi diye düşündü. Ne varlık bir kapıda ne yokluk. Her şey gelir geçer. Acı olan da geçer güzel olan da. ‘O zaman insan unutan’ dedi.  Varlığı, yokluğu,...

Leyla günlerdir yaşanan olaylara anlam veremiyordu. Aklı almıyor, canı fena sıkılıyordu. Görüştüğü kişilerle veya gittiği yerde konuyu bir şekilde mesele yaptığı şeye bağlıyordu. Konuştuğu kişiler ya çok ilgisiz ya da hayatlarında farklı meşguliyetleri olan kişilerdi. Kendi bir türlü işin içinden çıkamıyordu. Acaba çevresi ve diğer insanlar nasıl bakıyordu bu meseleye diye merak ediyordu. Sahi merak nasıl oluşur?  Neden herkes aynı şeyi merak etmez? Kim neyi, neyden dolayı merak ediyor?  İnsan gerçekten merak ettiğinde nasıl tepkiler verir? Bu gibi sorularla zihni meşgul olmaya başlamıştı. Okul çıkışı annesinin teyzesi olan Necla Teyze’yi ziyarete gidecekti. Belki onunla bu konuyu konuşabilirdi! Ne de olsa bizim gibi farklı meşguliyetleri yoktu ‘ne giysem ne içsem, nereye gitsem’ gibi…   - Necla Teyze Ortadoğu’daki işgal altındaki topraklar hakkında ne düşünüyorsun?  - Yavrum ben çocuktum o zamanlarda bu mevzu vardı. Düşün aradan yetmiş sene geçti. Kimler geldi ...