İNSAN KENDİNDEN YANA

Nermin Hanım o gün yine kendi kendine bir yandan söyleniyor bir yandan dua ediyordu. Her anne gibi o da oğlunun mürüvvetini görmek istiyordu. İyi bir kızla evlensin, mutlu bir yuvası olsun derdindeydi. Birazcık da oğlunu bu yönde sıkıştırıyordu tabi;

- Artık yaşın geldi de geçiyor oğlum ne zaman evleneceksin? Bak işin gücün de var. 

- Of anne sen de taktın evliliğe, sana yük oluyorsam söyle başka eve çıkarım. 

- O ne demek oğlum benim de yaşım geçiyor bak… torunlarımı görmeyeyim mi ben de?

Tabi Nermin Hanım bu arada boş durur mu? Komşulara, bütün altın günlerine “oğluma hayırlı bir kısmet, helal süt emmiş bir kız arıyorum” diye haber salıyordu!

Hele akrabalar, her biri ayrı çalışıyordu Ali'yi evlendirmek için. Aslında kuzenleri birkaç kez onu birileri ile tanıştırmıştı fakat Ali bir iki kez görüşüp sonra beğenmiyordu. Ali’nin hayalindeki kızı bulamıyorlardı.

Sahi insan evlilikten aslında ne bekliyordu? Ya da bu bekleyiş sırasında insanın kafasında hep kendi beklentileri mi olur? 

Evlilik iki kişinin birlikte gerçekleştirdiği bir eylem ve karşılıklı beklentilerin uyumu ile bu aslında mümkün hale geliyordu. Bu tıpkı yap bozun parçalarının iyi oturması için girinti ve çıkıntılarının denk gelmesi gibi. Yani birinin eksiğini diğerinin fazlalığı tamamlıyor. Fakat bir taraf hep eksik olmasına rağmen o fazlalıkta ise gözü, böyle birliktelikler maalesef çok uzun sürmüyordu.

Beklentimiz nerede? Kendimizden daha iyi para kazananda mı? Daha güzel olanda mı? Daha yüksek mevkide mi? Yoksa daha gösterişli olanda mı? 

İnsan kendinden daha iyisini ister ve bunu bulduğunda da çok heyecanlanır. İşte tam burada biraz düşünmek gerek… Bu fazlalık için benim mevduatım yeterli mi? 

Mesele tabi “davul bile dengi dengine” değil. Önemli olan aynı tarz olmasa da karşı tarafın ihtiyacı olan bir şeyin de bende olması? 

• Ne kadar evi geçindirebilecek marifetim var? 
• Ne kadar sadık biriyim? 
• Ne kadar karşımdaki kişinin ihtiyacını düşünebilen biriyim? 
• Güzel olmasam da ben karşımdakine ne kadar güzel bakabiliyorum?

İki gömlek üstü ile başlattığımız ilişkiyi zorlayarak da olsa devam ettirebilir miyiz? Yoksa her karşılaşılan olay, o aradaki açığı kapatmak için daha efektli mi gelir?

Ali de aslında ne beklediğini tam bilmiyordu. Belki biraz da bu yüzden hep daha iyisindeydi gözü. Sonra biraz düşündü, aslında evleneceği kişiden ne bekliyordu? Çok güzel olması evlilik için yeterli miydi? Sonra kendisini düşündü ve evlilik için karşıdakinin beklentisine ne kadar karşılayabiliyordu? 

İnsan en iyisini ben yiyeyim, ben giyeyim, ben alayım der de buna gerçekten ihtiyacım var mı diye düşünmek istemez. Kendine eş seçerken de en iyisini ister… Peki ben en iyilerden miyim? 

Ali de bu düşünceler sonucunda evlilik ile ilgili beklentisini gerçeğe daha uygun hale getirmişti. Her şeyin mükemmel olması değil uyumlu ve huzur veriyor olması önemliydi. Arkadaşlarının tanıştırdığı kişi ile birkaç kez görüşmüştü ve artık kendini evliliğe biraz daha yakın buluyordu. Nermin Hanım için de bu durum oldukça umut vericiydi.

Bu hayatta ya insan gerçeği merak eder ve ona meyleder ya da her hareketinde gerçeklerden bir o kadar uzaklaşır. 

Tüm isteklerimiz, beğenilerimiz, mutluluklarımız bu yöndeyken insanın karar mekanizmasının gerçeğe yakınlığı ile kendinden yana olması arasında bir bağ var. İnsan kendinden yana peki gerçeğe ne kadar yakın? Gerçeği ne kadar merak ediyor? 

 &

Deneyimsel Tasarım Öğretisi insanın mutlu, başarılı olması ve doyumlu ilişkiler yaşaması için tutarlı, faydalı, uygulanabilir ve anlaşılır bilgiler sunar. 

&

"Her düşmüşün asıl sorusudur... 

Peki nasıl değişirim, nasıl toparlanırım sorusu...

Bugün; yapabileceğin kadar küçük iyi işleri küçümseyip ertelemeyerek...

Bugün; yapamayacağın büyük işlerin hayalinde oyalanmayarak..."

YAHYA HAMURCU

&

&

 KİM KİMDİR

İLİŞKİLERDE USTALIK

BAŞARI PSİKOLOJİSİ