IHLAMUR AĞACI
Ayşe o gün sıcaktan çok bunalmıştı. Aklına ıhlamur ağacının olduğu o tepe gelmişti. Sadece sıcaktan bunaldığı zamanlarda değil, canını sıkkın olduğunda da oraya giderdi. O tepe, Ihlamur ağacı ona annesi ve nasihatlerini hatırlatırdı.
Gideceği yer için hazırlık yapıyordu. Termosuna çayını doldurdu. Annesinin tarifi, mis gibi tarçın kokan elmalı kurabiyesinden bir kutuya koydu. Hazırladıklarını minik bir piknik sepetinin içine yerleştirdi.
Radyosu da olmazsa olmazıydı, ona da sepette bir yer ayarladı. Evleri yol kenarındaydı, ıhlamur ağacına ulaşabilmek için tepeye doğru yürümesi gerekiyordu.
Aşağıdan yukarıya doğru baktığında koca ıhlamur ağacının, rüzgârın etkisiyle dans eden yapraklarını gördü. Yaklaştıkça kokusu da buram buram burnuna gelmeye başlamıştı. Bu koku Ayşe'nin çocukluğunun kokusuydu. Çocukluğu bu ağacın altında oyunlar oynayarak geçmişti.
Ağacın yanına vardığında; küçük ahşap bir masa, bir ağacın dallarına asılı bir salıncak onu karşılıyordu. Masaya piknik sepetinden çıkardığı termosunu, kurabiyesini ve radyosunu yerleştirdi.
Çayını yudumlarken gözü uzaklara doğru daldı. Eskiden yaşadığı şeyleri, yaşantısında yaptığı doğrularını yanlışlarını düşünüyordu. Kendisini bir süzgeçten geçiriyordu. Ihlamur ağacı altında oturmak ve hayatını gözden gecirmek Ayşe'ye terapi gibi geliyordu.
İnsan, anı yaşayıp geçmeli mi? Yoksa yaşadıklarından deneyim mi çıkarmalı? İnsan bir şeyler yaşıyor, kararlar alıyor, hedefler koyuyor, bazı hedeflerine ulaşıyor bazılarına ise ulaşamıyor. Ne yaparak hedefine ulaştı ne yaparak hedefine ulaşamadı? İşte bunu kontrol eden sonrasında hatalarından ders çıkaran insan, hatalarını azaltıp doğrularını artırabilen insandı.
Ayşe de geçmişine bakıp tam da bunu yapıyordu. Yaşanmışlıklarını değerlendiriyordu. Düşünürken şunları iyi ki yapmışım, bunları keşke yapmasaydım gibi cümleler geçiyordu zihninden.
Birkaç saat ağacın gölgesinde oturmak ona iyi gelmişti, geçmişi düşündü. Çıkardığı dersleri buldu, kendi kendini motive etti ve enerji topladı adeta.
Artık hayatın koşuşturmacasına hedeflerine geri dönebilirdi o gücü kendinde hissediyordu. Bu kadarcık şey bile onu motive etmeye yetiyordu. Ayşe bu duyguyu iki yerde… biri annesiyle konuşunca, diğeri ıhlamur ağacının altındayken hissediyordu. Annesi de hedefleri için onu motive ediyordu. Ihlamur ağacını yıllar önce annesi diktiği için olsa gerek, ağacı görünce bile annesinin söyledikleri kulağında belirirdi. Annesi artık yaşamıyordu. Ayşe’nin ne zaman annesine ihtiyacı olsa ıhlamur ağacının altına giderdi ve ona verdiği öğütleri hatırlardı.
“Bak yavrucuğum, insan hata yapabilir. Önemli olan hataya bakıp onu tekrar tekrar yapmamaktır. “Nerelerde doğru yaptım, nerelerde yanlış yaptım da bu sonuçla karşılaştım?” diye sor kendine. Hayatı sadece yaşayıp geçenlerden olma. Ceplerin çıkardığın deneyimlerle dolu olsun.”
Bu sayede hayatına bir çeki düzen verirdi Ayşe. Silkelenir ve kendine gelirdi.
Ihlamur çiçekleri iyice olgunlaşmıştı. Ayşe, annesinin bir nasihatını hatırladı; “Kimse birilerine bir şey verdiğinde eksilmez tam tersi artar, verdikleri bereketlenir.” Bunun üzerine ıhlamurları toplamaya başladı. Annesinin konu komşuya verdiği ikramlıklar gibi kendisi de küçük küçük renkli paketlere ıhlamurlar hazırlayıp gönüllü olduğu dernekteki çocuklara götürdü. Çocukların olası problemlerine çözüm bulmak adına onlarla sohbet ediyordu.
Onu gören çocukların da aklına ıhlamur geliyordu. Ihlamur abla geldi deyip çok seviyorlardı. Ayşe çocukların gözlerinin içinin parlamasından ve bunu görmekten çok memnundu.
Ayşe’nin hayali, ileride kendi çocuklarına aktarmak üzere iyi deneyimlere sahip olmaktı. Onların hayatlarında, iyi bir anne, iyi bir yol gösterici olmak istiyordu. Bilinci açık bireyler olabilmeleri için destek olmak ve fayda sağlamak istiyordu.
Ne de olsa ömrün sınırı vardı. Öyle ya, hayat deneyim çıkarmadan, sonuçları değerlendirmeden yaşayıp tüketilecek kadar kıymetsiz değildi.
&
Deneyimsel Tasarım Öğretisi insanın mutlu, başarılı olması ve doyumlu ilişkiler yaşaması için tutarlı, faydalı, uygulanabilir ve anlaşılır bilgiler sunar.
&
YAHYA HAMURCU
hayatı anlamlandıran ise Derdim"iz"
YanıtlaSilDeneyim almadan öylesine yaşadığımız zamanlara üzülüp yine aynı hatayı yapmaktansa, kaldığımız yerden bu sefer deneyimlerimize göre yol almak ne büyük konfor♥️
SilKaleminize sağlık…
YanıtlaSilİnsana en güzel öğretmen kendisidir…
Ve insana en güzel ders kendi yaptığından olumlu olumsuz deneyim çıkarmasıdır..
“Kimse birilerine bir şey verdiğinde eksilmez tam tersi artar, verdikleri bereketlenir.” ne güzel bi cümle olmuş. Günümüzde çok korkuyoruz ya bizden eksilirse diye. Çok matematik yapıyoruz ve bunu unutuyoruz zaman zaman. Kaleminize sağlık
YanıtlaSilEllerinize sağlık.
YanıtlaSilAyşe düşünmek için ıhlamurun faydalarına “mod”u da eklemiş☺️
YanıtlaSil🌸🌸🌸
SilKaleminize sağlık 🌸
YanıtlaSilSadece Sayfaları çevirmek, hayatı okumak değildir.
YanıtlaSilBu süre bana boşuna verilmiş olamaz. Çünkü sınırlı . bitmeden önce öğrenmem gerekenleri öğrenmem lazım. Öğrenecek o kadar çok şey var ki , hepsine ömrüm yetmez. Ama deneyimsel öğretideki yasalar , bilgiler ile Bir Ömür yaşarsınız ama bir ömürde bin ömürlük deneyim elde edersiniz. O yüzden dene.me yanıl.ma deneyimi transfer et konforlu yaşa.
Anı yaşayıp geçmek insana ne sağlar ki?
YanıtlaSilİnsan o anda keyif alıyor ve geriye kalan yine aynı problemler. Oysa andan deneyim çıkarmaktır anı kıymetli yapan.
Kimse birine bir şey verdiğinde eksilmez aksine artar 🌸
YanıtlaSilÇünkü her ne yapıyorsak dolaylı olarak kendimize yapıyoruz :)
SilVer ki veremediğini gör
Sil“Hayat deneyim çıkarmadan, sonuçları değerlendirmeden yaşayıp tüketilecek kadar kıymetsiz değildi.”
YanıtlaSilÇok güzel bir yazı olmuş emeklerinize sağlık.
İnsanın bu hayattaki olumlu deneyimleri yol aldırıyor. Çok güzel bir yazı Kaleminize sağlık..
YanıtlaSilAslında yapılan olumlu olumsuz her türlü deneyim yol aldırıyor. Mesele iz ve işaretleri doğru okuyabilmek. Gerçeğin yöntemiyle...
SilDeneyim çıkarabilmek ve hayatına geçirebilmek o kadar kıymetli ki...
YanıtlaSilNe kadar da insanı ümitlendiren yazı olmuş. Mesela hata yapmak değil o hatayı tekrarlamamak...
YanıtlaSilHatalarından ders çıkaranz deneyimlerden olmak dileğiyle...
Emeğinize sağlık 🍁
Kıymetli olanı kıymetlendirmek sebeplerini oluşturmak :) kaleminize sağlık 🤍
YanıtlaSilHayatı rasgele yaşamamak lazım, hedefleri olmalı insanın ve bu hedeflere ulaşırken ne yaptım da başardım ne yaptım da başaramadım ı değerlendirmeli ki yol alabilsin, kaleminize sağlık
YanıtlaSilSadece yaşayanlardan değil de yaşadıklarından öğrenenlerden olmak dileğiyle...
YanıtlaSilTeşekkürler 🍃
Emeğinize sağlık...
YanıtlaSilHayatımızı daha iyi yaşamak için sonuç değerlendirmesi yapıyor olmamız önemli....
Kaleminize sağlık.👏🏻
YanıtlaSilİnsan her yaşadığı olayın ardından olumlu olumsuz deneyim çıkarsa kendine aynı şeyleri tekrar tekrar yaşamayacak belkide.
Bu hayatta boş yere geçmiş bir hayat kadar kötü bir yatırım yoktur sanırım.
YanıtlaSilTüm duyulara hitap eden, aynı zamanda da bilinç açan bir hikaye... yaptığımız en günlük/basit iş bile olsa ona ufak tatlılıklar katmak ve ondan bir anlam yakalamak mümkün... ıhlamur ağacı üzerinden ne güzel bir anlam kurmuş bu kız.. insan hayatın gerçeğini, bu kişisel yolculuğunda nerede olduğunu, nasıl daha iyi olabileceğini kendine göstermek, hatırlatmak için kendiyle küçük kaçamaklar yapmalı, yani herkesin bir iç bahçesi varmış da oraya kaçıyormuş gibi, yazlık sinemaya kaçıyor da kendi filmini izliyor gibi...bir de bu kaçış gerçek bir bahçede oluyorsa tadından yenmez... sizin bahçeniz nasıl?
YanıtlaSilYaşadıklarımızdan deneyim çıkarıp hayatımıza +1 ile devam etmek ne kadar kıymetli… 🌱
YanıtlaSilBir ıhlamur demleyip bu yazıyı düşünmek hayatım için güzel bir yatırım olur sanırım. Teşekkürler..
YanıtlaSil