SEBZELİKTEKİ PORTAKALLAR

Yine alarmdan beş dakika önce gözleri açılmıştı. Daha gün aymamıştı ama yola koyulma zamanıydı. Her zamanki rutinlerini tamamlayıp evden çıktı. Şubat soğuğu iyice kendini hissettirir olmuştu.  Beyaz yanakları soğuğu yediğinde elma gibi kızarırdı. Zaten Aylin kış mevsimini çok severdi…  Severdi sevmesine ama epeyce de üşüyen bir karakterdi. Kış sevgisi onda çocukluktan kalmaydı. O zamanlar mevsimler bu günkü konforunda yaşanmasa da…

Çocukluğu sobalı bir evde geçmişti ve kar yağdığında mutfağa gidip bir portakal almak büyük bir hazırlık gerektirirdi. Üst üste kazaklar giyip ayağındaki kat kat çoraplar iyice kontrol edilirdi. Nihayet mutfağa titreye titreye gelinir ve renkli naylon sebzelikten portakallar alınırdı. İşin en zor kısmı sanki burası olabilirdi; Portakalı yıkamak…

Kardeşi ondan farkıydı, arada kurallar konusunda kaytarırdı. “Ya, bu sefer yıkamasak hızlıca alıp soba kenarına yerleşip yesek olmaz mı? Hem kabuklarını soyacağız zaten…” Ama ablası Aysun, kuralları es geçmezdi ve “olmaz” cevabını yapıştırdı. Bütün bu zorluklardan sonra içeri geçip portakalı soymaya başladıklarında daha kokusu ile doymaya başlarlardı. Kokusu tüm odaya yayılan o portakalın lezzetini ise siz düşünün. O kadar zahmetinden mi, yoksa her an bulamadıklarından mı bilinmez ama şimdi yediği portakallarda o lezzet yoktu.

Bir şeyin lezzetini arttıran şey neydi peki?

Sadece tek bir sebebi olamazdı elbette. Hem onun için çekilen zahmet hem de miktarının az olması sebeplerin arasında önemli olanlardı. Kolay ulaştıklarımızın kıymeti de pek olmuyordu.

Mesela elmas ve kömürün özü aynıdır ama işin içine emek ve miktar girince aralarındaki fark bir uçurum misalidir.

Değer ve önem söz konusu olunca kapı hep aynı yere açılıyor; emek ve miktar. El emeği göz nuru dediğimiz ürünler; “fabrika işi mi yoksa el işi mi” diye sorduğumuz oyalar…

İnsan emek verdiğine maddi ve manevi olarak kendinden bir şeyler akıttığına elbette daha çok kıymet veriyor. Bu bir portakal için, evi süsleyen oyalar için, giyilen kazak için mi geçerli sadece?  Elbette hayır.

En ihtiyaçlı canlı olan insan tüm ihtiyacı için hemcinsinden bir diğerine muhtaç. Öyle ya acıktığında ağaç dallarına değil, bir manava, bir kasaba ihtiyaç duyuyor. Yalnızlıktan sıkılıp bir eşe, arkadaşa ihtiyaç duyuyor. Bunun gibi çok fazla etkileşime muhtaç.

Aylin de yakın zamanda başarısız bir evlilik yapmıştı ve hep kendisine aynı soruyu soruyordu; “Neden?”  Bir türlü anlayamıyordu, ‘’Her şeyi yaptım ben bu evlilik için. Ne istedi de yapmadım ki?” Sorusu da aklının bir köşesinde duruyordu hep.

Oysa ne kadar da heyecan ve neşe ile çıkmıştı Ahmet’le yolculuğuna. Hala Ahmet’i unutamıyordu. Çünkü Aylin’e kalsa Ahmet’i bırakamazdı, ama Ahmet ondan gitmişti. Aylin ise bunu anladığında yaşadığı hayal ve gönül kırıklığı uzun yıllar geçmeyecek gibi gözüküyordu.

Ahmet’le tanıştığı günden beri kendinden bile vazgeçtiği için bu ilişkinin akıbetinin farklı olacağını umuyordu hep. Ama Aylin Ahmet’e feda ettikçe Ahmet Aylin’den uzaklaşıyordu. Buna üzüldükçe de daha çok düşünüyor, düşündükçe ilişkiyi toparlamak adına yine ve hep Aylin hamle yapıyordu. Çünkü kendince çözüm buydu ancak gerçek ne yazık ki bildiğinin aksiydi.

Gençliğinin en güzel zamanları bu tatsız mücadele ile geçmişti. Hep bir şeyler deniyor ve her denediğini de çözüm zannederek daha da fazla yapıyordu. Hayatı; zanları ve gerçek arasında geçip gidiyordu…

Belki bu sefer olur diyerek, sürekli deneyerek düzeltmeye çalıştığımız ilişkilerde hem yorgunluk hem de geri dönüşü olmayan kayıplar veririz. Oysa oyunlar kuralına göre oynandığında hem galibiyet şansı hem de mutlu olma hakkımız var. Kural ihlali ise diskalifiye sebebidir. Bu durum ilişkilerimiz için de böyle. O mutlu sonuca giden yol sebeplerden geçiyor. Sebepler ise yöntem çeşitliliklerinde gizlidir.

İnsan; ilişkilerinde mutlu ve başarılı olmak ister.  Fakat bazen onu mutsuz eden ilişkiden de kurtulmak için kaçmayı çözüm zanneder.

İşte bu zanlar ve gerçek arasında koskoca bir hayatı harcayabilir. Sonra da dönüp ”Ahhh  nerde o eski aşklar?”  deyip kaybolan tatları arar.

Tıpkı eski tadı bulamadığımız portakallar gibi…

 &

Deneyimsel Tasarım Öğretisi insanın mutlu, başarılı olması ve doyumlu ilişkiler yaşaması için tutarlı, faydalı, uygulanabilir ve anlaşılır bilgiler sunar. 

&

Milyarlarca insan içinde,

'bir' kişinin ne önemi olabilir ki?

Bunun cevabını, o 'bir' kişiye sorun!

YAHYA HAMURCU

&

 KİM KİMDİR  

İLİŞKİLERDE USTALIK

BAŞARI PSİKOLOJİSİ