HAYATIMI DA SÜPÜRECEK SÜPÜRGE ARANIYOR!

- Ben yeni bir süpürge arıyorum.

- Nasıl bir süpürge istersiniz?

- Güçlü olsun tabi de hangi konuda mesela? Neyi süpürse temiz olur her yer? Tekrar her yer kısa sürede battıktan sonra temizlik de tat vermiyor değil mi?

Deli demeyeceklerini bilse insan aslında şunu söylerdi belki de...

- Kirlenmeyi engelleyecek bir şey var mı elinizde? Yani dağıldıktan sonra toplama konusunda çok marka, ürün var da diğeri de olabilir mi acaba?”

Bir şeyler ortaya çıktıktan sonra onları temizleme çabası iyi de... Başka bir yöntem geliştiremez mi insan? Şimdi böyle düşününce bana sadece kirler için bir süpürge lazım değil aslında...

Hayatımda da tam olarak böyle ilerliyor tüm sahneler. Önce ortalık karışıyor, sonra ben toparlamaya koyuluyorum. Toparlama konusunda yöntemler arıyorum hep.

Geçen gün mesela sinirlendim bağırdım kıyameti kopardım evde. Sonra aynı evin dağılması gibi hayatımız dağıldı. Bugün burada bir süpürge almaya geldiğim gibi, başladım araştırmaya... Bu karışıklığı ne temizler acaba? Yani yine ‘kirleri iyi ne temizler?’ onun arayışındaydım.

Sonra tekrar etti bu…

Kızıma pek düşkünüm, yani her anne gibi seviyorum tabi onu. Kıyamadığım için de ‘hayır’ diyerek onu üzmek istemiyorum. Ama geçen gün öyle saçma bir şey istedi ki ‘hayır’ demek zorunda kaldım. Hayır dememe hiç alışmamış belli ki. Ortalık ayağa kalktı, yani sizin anlayacağınız dilde söyleyeyim. Kirlendi bütün her yer, ben başladım nasıl temizlesem acaba diye düşünmeye.

- Süpürge bakmaya geldim aslında ama sizin de vaktinizi alıyorum. Nasıl bir süpürge aradığımı size anlatırken asıl derdimi anladım bir anda. Ben bunu hayatımın her yeri için arıyorum hem de sık sık. Sıkıntılar ortaya çıktıktan sonra temizleyen bir şey değilmiş aslında istediğim.

Sonuçları süpüren değil de sebepleri süpüren ne bileyim değiştirecek, doğrusunu gösterecek bir şeye ihtiyacım var sanki. Sizin de mesai saatinde aklınızı iyice karıştırdım dimi?

Sebepler değişmeden sonuçlar değişmez.

Bir bardak kırılsa mesele cam kırıklarını topladıktan sonra, masanın kenarına koymayayım bir daha geçerken çarpıyorum der. Sebebi değiştirince kurtulur o kırıklardan…

Hep de böyle değil mi hayatta? Sorunlar ortaya çıkıp ortalık karıştıktan sonrası için bir yöntem arıyor insan. Sonuçları süpürmek istiyor hızlıca. Ama hep sonucu süpürdüğümde yeni bir karışıklık beni bekliyor.

Doğru yöntemi bulmak mesele doğru bir tasarım için…

Defalarca tekrar eden hiç değişmeyen bir öykü. Çok yorgunum diyorsun, çok şey yaşadım ben diyorsun ama... Bakıyorum da hep aynı şeyi yaşıyorsun. Sonuçlar ortaya çıkınca kolları sıvayan bir insan hep sahnemde. Ortalık dağılmadan yapabileceğim bir şeyler olsa... Madem yorulacağım bari bunu kirleri temizlemek için değil de kirlenmemek için yapsam.

Bilinci açık insanlar doğru yöntemi bulurlar.

Ben de bilinç istiyorum doğru kararı verebilmek için yanlışları seçip süpürecek hızlıca eleyecek olan doğru yöntemi fark ettirecek olan o bilinç açıklığı değil mi? Bilinci açık insan bilir doğru tepkiyi…

- Anlatabildim mi ne aradığımı?

Yani insan o tepkiyi verdikten sonra o dağınıklık kaçınılmaz oluyor. Nereden biliyorum biliyor musunuz, uzunca süredir aynı filmin içindeyim. O tepkiyi vermeme engel olacak bir şey lazım bana. Yani kirlenmenin önüne geçebileceğim bir şeyden bahsediyorum. Tam da sonuçları değil de sebepleri süpürebileceğim bir şey lazım.

Kafamda o dağılan sahneleri başa sarıyorum da şimdi… O tepkiyi vermemiş olsam, ya da o seçimi yapmamış olsam… Aslında o sonuç da meydana gelmezdi.

Bir süpürge almaya gelip bütün bunları düşünüyor olmam garip değil mi? Ortalığın dağılmasını engellemek toparlama derdini de yok etmez mi? Şaşırdığım şu aslında; insan aynı sebepleri üreterek nasıl farklı sonuçla karşılaşacağına bu kadar inandırır kendini.

Ben inandım hep. Yani "bu sefer olur" dedim.

Nasıl aynı sebeplerle farklı sonuçlar oluşabilir ki?

Yine de çok ümitvari oldum ama sebeplerle ilgili değil, sonuçlarla ilgili. Yine bağırırım, yine taviz veririm, yine çeker giderim. Ama bakarsın bu sefer değişir her şey. Değişmeyince de ortaya çıkan sonuçlarla başladım mücadeleye. Nereye gitsem, ne yapsam, kimden fikir alsam da şu işleri toplasam dedim durdum. Çok geçmiş bir zaman değil bu arada, şu kapıdan girene kadar da aklıma gelmedi yani. Bir de başarılı hissettim ki kendimi anlatamam. Nasıl da toparlıyorum ortalığı, çözüyorum düğümleri diye sevdim kendimi. Düğümü atan, sonra üzerinde bir daha düğüm atan kimdi acaba?

Şimdi anladım temizliğe nereden başlarsam gerçekten temizlik olacağını. Ben sebepleri süpürebileceğim bir süpürge istiyorum, sonuçları değil.

&

Deneyimsel Tasarım Öğretisi insanın mutlu, başarılı olması ve doyumlu ilişkiler yaşaması için tutarlı, faydalı, uygulanabilir ve anlaşılır bilgiler sunar. 

&

“Bu senin yaşamın… Ama, beni de ilgilendiriyor!” Evet, senin yaşamın beni de ilgilendiriyor. Çünkü; aynı zamanda, aynı seyirci karşısında, aynı sahneyi paylaşıyoruz.

YAHYA HAMURCU

&

 KİM KİMDİR  

İLİŞKİLERDE USTALIK

BAŞARI PSİKOLOJİSİ