BİR RÜYAYA UYANMAK
Farklı farklı yerlerden gelen benzer sesler. Belli belirsiz çığlık sesleri duyulmaya başladı. Odasını tanımaya çalıştı. Doğru ya, odasında olmalıydı, yatağında doğruldu.
-Anne! diye bağırdı. Annesinin bağırdığını duydu.
Hayır! Kardeşim daha 7 aylık. Şimdi nasılda korkmuştur. Kapıya yöneldi. Tam kulpa uzandı ki, yer ayağının altından çekildi. İçinden bir parça koptu da kapı kulpunda asılı kaldı sanki. Annesinin çığlığı oldu kulağındaki son ses. Kardeşim, annem, babam, yan binada oturan arkadaşı Ahmet, hava soğuk olduğu için apartmanın girişinde onlara ayrılmış kutuda uyuyan kedicikler… Ne olacaktı şimdi!
Yüzünden süzülen yaşların sıcaklığı yanaklarını yakıyordu. Gözlerinin kapalı olduğunu fark etti. Önce araladı gözlerini… Yavaşça ve ürkerek. Ne manzara ile karşılaşacağını bilmeden. Belli belirsiz tavanı fark etti. Yavaşça kafasını çevirdi, kapının kulpuna baktı. Oradaydı. Nasıl olur dedi. Sessiz geceye uyanmıştı. Her şey normal. Demek rüyaydı. Rüyasının etkisinden çıkması saatler aldı.
Dünyanın başka yerlerinde, seslerini duymasak da onları görmesek de acılarını tam olarak hissetmesek de o kurşunlar bombalar bizim üzerime yağmıyor olsa da o soğukta tir tir titremiyor da olsak…
Evet bunların hiçbiri suç değil!
Bunlar sadece senaryodan ibaret olan bir filmi izleyip sonra oturup kahvaltımı yapıyor olsaydım suç değildi!
Ama benim izlediğim film değildi, gerçekti… Rüyam kadar gerçek… Uyanmak ise bir rüyaya uyanmak gibi ilginç… Gerçekten yaşananların verdiği his rüya gibi. Bir video izleyip geçince, başka bir komik videoda gülerken bulunca kendini, rüyaydı geçti demek istersin.
Yaşanana gereken tepkiyi vermedikçe geçmeyecek…
Nasıl oldu da düşünmedim bile, hayatıma devam ettim. Bir dakika kadar üzülüp yaşamaya nasıl devam edebildim?
Rüyamda görmeye dayanamıyorum ama birileri bu acıları, bizim hayal edemeyeceğimiz şekillerde yaşıyorlar….
Peki ne yapabiliriz? Ne yapabilirim diye düşündü Asude... Ve fark etti bunu ilk defa düşündüğünü…Kalktı oradaki insanlar için gecenin karanlığında, sessizliğinde dua etti.
Ve saatlerce ağladı. Hayalinin korkuttuğunu yaşayanlara yardım diledi.
Bu rüya, bu uyarı olmasaydı bunu fark bile edemeyeceği gerçeğiyle yüzleşti… Af diledi… Çok yalvardı… Teşekkür etti… Hiç fark edemeyebilirdim dedi. Şükretti…Duyguları biraz daha yatışıp bilinci açılınca ise düşündüğü tek bir şey vardı. Kalp doğru yerde üzülmeyi doğru yerde sevinmeyi öğreniyor. Kalbime doğru şeyleri öğretmem bu hayatı kalbimi iyileştirmek üzerine yaşamam gerek… Bu da iyiye yaklaşmak kötüden uzaklaşmakla olurdu ancak…
Basiti önemsemek…Küçük, büyük demeden… O basit gelen hataların sonu bu duyarsızlık olduysa o basit hatalardan başlamalıydı düzeltmeye…
Bugün yapabileceğini küçümsemeden edilen bir dua ile…Deneyimsel Tasarım Öğretisi insanın mutlu, başarılı olması ve doyumlu ilişkiler yaşaması için tutarlı, faydalı, uygulanabilir ve anlaşılır bilgiler sunar.
&
.png)
Kalplerimizin güzel olması dileğiyle...
YanıtlaSilKalpleri hasta olanın da kalpleri iyileşmesi dileğiyle....
Bazı insanların hayalini kurmaya korktuğunu bazı insanlar yaşıyor.
YanıtlaSilNe kadar gerçekçi bir yazı. İnsan okurken bile etkileniyor, yaşarken nasıl olsa gerek 😔
YanıtlaSilNe acı, izleyip bir şey yapmayanlar aslında acıyı yaşayanlardan daha acınası durumda...
YanıtlaSilÇok üzücü 🥹 ama Allah’ın adalet sistemi tüm bu zulümden daha büyük…
YanıtlaSilküçümsemeden, basitten başlamak ne kadar kıymetli.. hatırlattığınız için teşekkürler..
YanıtlaSilKalbi iyileştirmek…
YanıtlaSilBir yerde birileri rahat ise bir yerde birileri de bir o kadar rahat değil demek ki... Evet bizler de rahat olduğumuz zamanlar rahat olamayanları hatırlayıp onlar için iyi dileklerde bulunmamız çok önemli. Yazınız için teşekkürler.
YanıtlaSilNe acı bir durum ki bu bizler sadece izliyoruz. Hiç düşündük mü ya o insanların yerinde ben olsaydım diye? 🥹
YanıtlaSilGercektente ne önemli şey şu farkındalık. İnsanı insan yapan şey. Farketmeyince ise ne kadar normal yaptıklarımız. İnsanı insanlıktan çıkaran… :(
YanıtlaSilKalbimizin neye üzülüp neye sevineceği, neyden kaygı duyup korkacağı neye cesaret göstereceğini bilmesi…
YanıtlaSilElimizden geldiği kadarıyla acıları da paylaşmak, hissetmek, bu niyetle tüketimlerimizi sınırlandırmak... Çünkü o suya ulaşamayanlar, hasret kalanlar var. Musluğu hunharca açıp israf etmemek, Yemeği fazla yapıp kalanını ziyan etmemek vs... yapabileceğimiz çok şey var aslında hissederek, anlayarak... Ama önce düşünerek...
YanıtlaSilBunu fark edip düşünmek, bu konuya zaman ve bilinç ayırmak aslında adım atmaya başlamaktı... Düşündürdüğünüz için teşekkür ederim🌺
YanıtlaSilİnsan gerçek değilmiş gibi davranınca zamanla zulüm yok olacak sanıyor
YanıtlaSilNasıl yanılgı
Çok hüzel bir farkındalık. Çok içten temas eden bir yazı. Ellerinize sağlık💕
YanıtlaSilRüyalardan uyanmak... Emeğinize sağlık🌹
YanıtlaSilEmeğinize sağlık 💐
YanıtlaSilFark etmek çok önemli değil mi? Çok düşünmek iyi değil derler neden? insanı insan yapan şeydir düşünmek. Nereye kadar düşünmeyebilirsin? Gerçekler öyle ya da böyle karşına çıkar. İnsanı bunun öncesinden görmesi çok önemli.
YanıtlaSilHerkesin elinden gelen bir şey vardır... Yeter ki bilincini oraya versin.... Ben böyle bir durumda olsam diğer insanlardan ne beklerdimin cevabını bugünden verebiliriz. Az yiyebilir, az uyuyabilir, az gülebilir, az konuşabiliriz. Sadece ihtiyacımız kadar alışveriş yapabiliriz. Ve çok ama çok dua edebiliriz. Başımıza gelmeden başımıza gelmiş gibi tepki verebiliriz. İnşAllah tabii....
YanıtlaSilAzı küçümsemiyor olmak...
YanıtlaSilKatılaştırdığımız kalplerimizi tekrar doğru şeylere tepki verecek hassasiyete gelmesini diliyorum tüm insanlık için.
YanıtlaSil