TAHTEREVALLİ

Hemen hemen her parkta bulunan ama pek çok çocuğun salıncak veya diğer oyuncaklar kadar ilgisini çekmeyen oyuncak…

Herkes salıncak severken Ömer tahterevalliyi çok sever, annesinin elini bıraktığı gibi ilk koştuğu oyuncak olurdu. Diğer oyuncakları da severdi aslında ama tahterevalli bir başkaydı.

Annesi Hale Hanım’ında bu durum dikkatini çekti ve düşünüp anlamaya çalıştı. Yaklaşıp Ömer’e sordu;

-Sen de salıncakta sallanmak ister misin oğlum?

- Hayır anneciğim.

- Neden peki?

- Salıncağı da seviyorum anneciğim ama onda yalnız sallanıyorsun tahterevallide ise arkadaşım oluyor iki kişi oluyoruz. Hem ikili oyunlar daha eğlenceli diğerlerinden. Kaydırakta bile arkadaşımla peş peşe binerek kayıyoruz, tren yapıyoruz birbirimize tutunarak. Hatta anneciğim hatırlarsan yazın amcamlarla pikniğe gittiğimizde sen, ben, babam ve amcamlar hep birlikte top oynamıştık o da çok güzel değil miydi? Orada da çok eğlenmiştik.

“Evet Ömer’ciğim hatırlıyorum. Tabii ki çok eğlenmiştik.” dedi Hale ve banktaki yerini aldı.
Ömer’in söylemi ile daha dikkatli bakmaya başladı. Dediği gibi ne de güzel oynuyordu çocuklar. Ahh çocuk olmak diye iç geçirdi.

İki uçlu bir oyuncak ve eğlenebilmek için her iki tarafın da bir şey yapması lazım. Sadece bir taraf yukarıda bir taraf da aşağıda olursa pek de eğlenceli değil. Hatta aşağıdaki çocuklardan biri sıkılıp hemen kalksa diğeri de hızla aşağı düşer.

Ne hikmetse oyuncağa binen herkes yukarıda olmak istiyor. Ama Ömer’in de dediği gibi iki kişilik oyun bu…

Tahterevalli…denge…aşırı eğlenmek için en yukarıda olma isteği…

Alınan riskin büyüklüğü ne kadar da ilişkilerimize benziyor değil mi? Oynamak için iki kişinin sadece varlığı yetmiyor, emekleri de gerekiyor. Sadece tek tarafın yapacağı her hamle diğerini durduruyor aslında.  Ve taraflardan biri hep beklemek zorunda kalıyor.

Oyuncağın tepesinde bir şey yapmadıkça yukarıda olmayı çok istemeye rağmen bir süre sonra “ben ineceğim sıkıldım” diyebiliyor insan.

Diğeri de hemen söylenmeye başlıyor, “Ben seni iki saattir yukarıda tutuyorum hep sıra bana gelince mızıkçılık yapıyorsun tamam küstüm oynamayalım git” diyor ama arkadaşı iner inmez ağlama krizine giriyor.

Deli gibi ayaklarını yere vurup peşinden koşuyor ikna edemeyince de annesini çekiştiriyor “Bir şey yap gelsin oynasın benimle” diye. Aynı ilişkinin içinde sürekli aktif olan tarafın diğer tarafı pasifleştirmesine ne kadar da benziyor.

İnsan başka bir insanın varlığına hep ihtiyaç duyuyor aslında…

Çünkü ihtiyacı, eksikliği çok fazla ve bu yüzden de bir diğerine muhtaç. Bu muhtaçlık da bizi ilişkiye mecbur kılıyor.

İnsan ilişkileri dediğimizde aklımıza ilk olarak ikili ilişkilerimiz geliyor ama sadece bundan ibaret değil. İnsanın dallı budaklı, türlü türlü ilişkileri var. En başta ailesi sonra sırasıyla akraba, iş, arkadaş, okul, spor, tatil…

Tüm bu alanlarda da kurduğumuz ilişkilerimizin kalitesi kadar mutluyuz aslında. Hemen hepimiz iyi bir eş, anne-baba, patron, işçi olmak istiyoruz.

Hiçbirimiz yola mutsuz olmak için çıkmadık, hepimiz mutlu ve başarılı olmak için çıktık.

Bir yerlerde ipin ucu kaçınca da birçok şey denedik düzeltebilmek için. Kimi zaman başardık kimi zaman tam bir hayal kırıklığı oldu. Kaş yapalım derken göz çıkardık. Belki mutluluk için birleşen yolları yine aynı sebeple ayırmak zorunda kaldık.

Çocukken tahterevalliyi aynı hizada tutmaya çalışırdık dümdüz olsun dengede kalsın diye. Ama ille de bir taraf ağır basardı. İlişkilerimiz de bunun gibi değil mi? Başlarda dengede tutmaya çalışıyoruz… Daha sonra zaman içinde üstlendiğimiz roller ile seviyesi değişiyor. Tabii hep başladığı gibi durması da beklenemez o zaman hiç de keyifli olmaz. Ancak birinin diğerini en tepeye çıkarıp orada bekletip bir anda aşağıya bırakması da oyunu bozuyor…

Peki o başlardaki dengeyi, mutlu anları nasıl koruruz? 

O insan ki mutlu ve başarılı olmak istiyor…

Onun önündeki engel ne? Yöntem bilmiyor olmamız…

Formüllerini bildiğimiz problemlerin çözümü var ve bu sadece Matematik için geçerli değil, ilişkilerimizin de bir matematiği ve formülü var… Uyguladığımızda ise ulaştığımız bir çözümü…

 &

Deneyimsel Tasarım Öğretisi insanın mutlu, başarılı olması ve doyumlu ilişkiler yaşaması için tutarlı, faydalı, uygulanabilir ve anlaşılır bilgiler sunar.

&

"Bir damla, bir damlanın önemidir bardağı taşıran...
Bir damlalar, bir damlalardır bardağı dolduran...
Hangi bardak bir damla ile dolar, diğer damlalar olmadan...
Hangi bardak taşar, damlalarla bir damla olmadan..."

YAHYA HAMURCU

&

&

 KİM KİMDİR

İLİŞKİLERDE USTALIK

BAŞARI PSİKOLOJİSİ