ŞİMDİ DEĞİLSE NE ZAMAN?

Çocukken süper kahramanların hikayelerini dinledik, izledik, hayaller kurduk. Adaletin yanında olan, kötülere karşı mücadele eden ve iyileri kurtaran kahramanlar… Nasıl da özenirdik onlara! Dağın tepesindeki şatonun içine hapsedilen bir çocuğu oradan kaçıran peri kızı ya da zalim kralı tarafından eziyet gören köylüleri kurtaran cesur, korkusuz adam… Biz de küçük arkadaşlarımızla yarışırdık adeta; bir kedinin caddeden geçmesine yardım etmek ya da yaşlı komşunun elinden pazar torbasını kapmak için… Kendi boyumuza göre kahramanlıklar işte…

Sonra büyüdük, duyduğumuz kahramanlıkların sayısı azalmaya başladı, daha az şaşırtıcıydı bunlar. Herkes geçimine, sınavına, arabasının bakımına, çocuğunun kursuna yoğunlaşmıştı veya iyi bir tatil için para biriktirmeye… Kurtarılacak, yardım edilecek insanlar hep vardı, hatta onları haberlerde daha çok görür olmuştuk. TV kanalları arttı, gazeteler, dergiler arttı, sonra internet gelip hepsini kapsadı. Haberler arttıkça arttı, uzak ülkelerden, dağların, çöllerin, okyanusların insanlarından haberler…         

Çok bilip az hisseder, az düşünür olduk sanki…

Masumlar vardı hala ve onlara hayatı zorlaştıran zalimler… Krallar yoktu ya da şövalyeler ama göremediğimiz kötü komutanlarca yönetilen askerler vardı, ateşli silahlar, kibar ajanlar ve gizli planlar… Komşusunun bahçesinde, suyunda, ekininde, kadınında, erkeğinde gözü olanlar vardı. Elindekilerle tatmin olmayan bir dolu insan vardı. Masallardaki gibi net değildi taraflar, kötüler kötülüklerini pek marifetli gizliyordu. Telaşlı günümüz insanının gözünden, odağından kaçıyordu bunlar.

Rutinimizde boğulduk diyordu etrafımdakiler. “Hayat bundan mı ibaret şimdi!”… Kimsenin torbasını taşımıyorduk ama kendi yükümüz canımızı pek sıkıyordu. Üstümüze aldığımız, sonra da anlamsız gelen onca yük… Hiç de kahraman gibi değildik. Kimimiz heyecanla birkaç gruba dahil oldu, hırslandı, faydadan çok zarar verdi.

Oysa iyi ve kötü hep vardı. Hayatta her şey zıddıyla var, bu kadar net. Ne kadar karmaşık görünürse görünsün masumlar ve zalimler hep var, taraflar belli. Bir de izleyenler var, bizim gibi.

Zulme uğrayıp doğru davranan da kahramandır, ona şahit olup doğru tepkiyi veren de… 

Hele bazı zamanlar vardır, her şey o kadar netleşir ki; kral çıplaktır, top yuvarlak, gece karanlık, gün aydınlıktır. 

Bu zamanlarda herkese kahraman olma fırsatı verilir. Tek tuzak ise azı küçümsemektir. “Yakama taktığım rozetle mi susacak bombalar”, “vazgeçtiğim kahve keyfimi hangi kumandan duyacak”, “almadığım kazağın parasıyla mı aç çocuklar doyacak”, “Benim banka hesabım mı etkileyecek politik dengeleri”… Attığı adımı küçümsemeyenlere yükselme hakkı verilir…

Hayatının anlamını yeniden hatırlatır insana bu şahitlikler ve bize duyurulan her zulüm gücümüz yettiğince tepki vermek, arınmak için dönemeçlerdir.

Hayatta her şey birbiriyle etkileşim halindedir. Dünyanın bir yerindeki kelebek ya da arı -her neyse- diğer ucundaki olayı tetikliyor. Hal böyleyken diğer insan topluluklarının acısı bizi nasıl etkilemesin?! Biz aslında dünyadaki hiçbir şeyden tam izole değiliz. “Köşeme çekileyim, kendi işime gücüme bakayım.” deme lüksümüz yok. Görmezden geldiğimiz her sahne içimizi sıkar, biz bunalmış, daralmış, tatsız tuzsuz, huysuz insanlara dönüşürüz. 

Oysa kahraman olacaktık değil mi? 

Peki o halde ŞİMDİ DEĞİLSE NE ZAMAN? 

 &

Deneyimsel Tasarım Öğretisi insanın mutlu, başarılı olması ve doyumlu ilişkiler yaşaması için tutarlı, faydalı, uygulanabilir ve anlaşılır bilgiler sunar. 

&

Sıradan bedellerle neden sıra dışı bir hayatın olsun ki?

YAHYA HAMURCU

&

 KİM KİMDİR  

İLİŞKİLERDE USTALIK

BAŞARI PSİKOLOJİSİ