FERMUAR

Bugün, hayatının önemli günlerinden biriydi. Yeni mağazası açılıyordu. Bilmem kaçıncı kez açılan yeni mağazası… Aslında geçen sefer de aynı şeyleri söylemişti.  “Bu sefer olacak bu iş. Önceden açtığım mağazalar böyle şehrin en merkezi caddesinde değildi. 

Şimdi öyle mi? Kesin bu sefer olacak bu iş.” diye mırıldandı.

İnsan, neden aynı problemi tekrar tekrar yaşar?

Ahmet, sürekli yeni atılımlar yapmayı seven ama bir türlü dikiş tutturamayan biriydi. Her seferinde batmasına sebep olarak ekonomik krizleri, borç vermeyen akrabaları, onu anlamayan kardeşlerini bahane ederdi. Yaptığı hataları bir türlü göremediği için tekrar eden problemleri hep oluyordu.

Adımlarını hızlandırıp arabaya doğru giderken yeni tellerle çevrilmiş bahçede, dengesini birden kaybetti. Dengede durmaya çalışırken montu çoktan tele takılmış ve fermuarı yerinden çıkmıştı.

Hemen ana caddeye yürüyerek terzi aramaya koyuldu. Bir iki esnafa sorduğunda ileride ara sokakta, pasajın alt katında bir terzinin olduğunu söylediler. Pasaj gerçekten çok sapada bir yerdeydi. Koştur koştur içeri girdi. Alt kata indiğinde “Hayret! Burada insanlar ne iş yapıyor?” diye geçirdi içinden. Üzülmüştü onlar adına.

Terzi dükkanı küçücüktü. Kapıda bir kişi de sıra bekliyordu. 

Sahibi orta yaşların üstünde bir adamdı. Eli çabuk, maharetli birine benziyordu. Sıra Ahmet’e geldiğinde Ahmet, montunu verdi. Fermuarı değiştirmek istediğini söyledi. 

Terzi, “Gerek yok.” deyip iki dakikada dişleri takıp tamir etti fermuarı.

Ahmet, montu eline alıp ücreti sorduğunda “Ufak bir işlemdi. Ücrete gerek yok. Güle güle giy.” dedi. Ahmet, şaşkın ve aynı zamanda memnuniyetle çıktı pasajdan.  “Ne iyi bir esnaf. Bir daha işim olunca uğrarım. İhtiyacı olanı da yönlendiririm.” diye düşündü. Sonra kendi kendine güldü. Günlerdir her yere reklam ilanları veriyordu. En işlek caddede açmıştı işyerini. Gerçekten önemli olan neydi? Adam küçücük dükkanında, en sapada olan yerde iş yapıyordu. Ve komple fermuarı değiştirebilecekken gerçekten ihtiyacı tespit etmişti.

Geçenlerde eve bir marangoz ustası çağırmış, çocukların dolabını değiştirmek istemişlerdi. Adam, dolabın aslında sağlam olduğunu, elden geçirilirse kullanıma senelerce devam edebileceklerini söylemişti. Dolabın alt menteşelerini, çekmecelerini tamir edip güzelce monte etmiş ve cüzi de bir para almıştı.

Terzi de mobilyacı da karşısındaki insanın ihtiyacına odaklanmıştı sadece. Hatta hiç reklamı olmayan bu marangozu birkaç arkadaşına tavsiye etmişti bile. Aslında mobilyacı çoktan reklamını vermişti, diye gülümsedi.

Sen karşındaki insanın ihtiyacını düşünürsen senin de ihtiyacın karşılanıyor.

Yıllardır kendinde eksik bulduğu şeyi anlamaya başlamıştı.  Gerçekten ihtiyacı algılayabilecek bir esnaf olmaktı mesele. Oysaki onun önceliği hep başka olmuştu.

İnsan gerçek problemini bulunca çözüm yanında beliriyor.

Ahmet, problemini bulmuş koşar adım işyerine yol almıştı bile…

 &

Deneyimsel Tasarım Öğretisi insanın mutlu, başarılı olması ve doyumlu ilişkiler yaşaması için tutarlı, faydalı, uygulanabilir ve anlaşılır bilgiler sunar.

&

"İnsanoğlu, yeryüzünde var olduğundan beri,
En büyük dostu ve düşmanı hiç değişmedi.
Aynadaki kişi...
Tek başına neler yapabileceğini keşfet!"

YAHYA HAMURCU

&

 KİM KİMDİR

İLİŞKİLERDE USTALIK

BAŞARI PSİKOLOJİSİ