Deneyimsel Öğreti ve Bilinç

SEN bizden vazgeçmezken biz nasıl geçeriz SEN’den.. Sen bizden hiç vazgeçmedin RABB’imiz... Nerden mi biliyoruz? Bizi kovduğun kapının eşiğine gelmemize izin vermenden… Yetmeyip ardından bize kopya çekmemiz için gönderdiğin kitaptan... Bize, dargınken bile sınavımızı kazanmamız için kapının arkasından göz kırpmandan... Tıpkı bir babanın çocuğuna kızması ama kıyıp da atamaması gibi, vazgeçmemesi gibi... Bundandır ümidimiz... Bundandır kapıdan ayrılmayışımız... Bundandır kapıyı tekrar tekrar yoklamamız... Bundandır kaygıyla umut arasındaki duygularımız... Bundandır endişe içindeki gözyaşlarımızın içine sakladığımız küçük tebessümlerimiz… Bundandır o kapının eşiğinde dolanıp durmalarımız... Vazgeçmeyişimiz bizim merhamete layık oluşumuzdan değil senin merhametine olan eminliğimizdendir... Biz hürmete layık olduğumuz için değil sen kapına gelen misafire çok hürmetkâr olduğun için bu dualarımız, tövbelerimiz... Bu cabbarlığımız, cesurluğumuzdan değil senin bize verdiğin cesarettendir... Sın...

Her imkanını kaybeden...  Kaybettiklerini aramaya başlar...  O geçici mutluluğu ve geçici keyfi... Geçici keyiflerin ardında mutluluğa kapanmıştı kapılar...  İnsan hangi kapıyı çaldığını fark etmeden sonuna geldiğinin sandığı noktada...  Tam da gücü bitiyorken... Tam da "Bitti!" derken...  Yeniden ayağa kalkmak mümkün mü? Ya mümkünse... Seçenekleri ortadan kaldırdığında... İçindeki "SENİ” görebilmenin bir yolu var... Ama önce sen "İçindeki seni” azat etmeye HAZIR MISIN?   & Deneyimsel Tasarım Öğretisi   insanın  mutlu, başarılı  olması ve   doyumlu ilişkiler  yaşaması için tutarlı, faydalı, uygulanabilir ve anlaşılır bilgiler sunar.  & " Her düşmüşün asıl sorusudur...  Peki nasıl değişirim, nasıl toparlanırım sorusu… Bugün; yapabileceğin kadar küçük iyi işleri küçümseyip ertelemeyerek… Bugün; yapamayacağın büyük işlerin hayalinde oyalanmayarak..." YAHYA HAMURCU &   KİM KİMDİR İLİŞKİLERDE USTALIK BAŞARI PSİ...

  Bir kabuk vardır insanın üzerinde,   Kendince bir sığınağı, gerçekte ise ağırlığı...  Üzerinden kalksa, sanki rahatlayacak,  Kendi gerçekliğe kavuşacak.  Her insanın kurtulma istediği,  Ya da kaçıp sığınak zannettiği, Bir kabuğu vardır hayatında.   O kabuk öyle bir şey ki,  Hem vazgeçmek istemediği,  Hem de vazgeçemediği için istediği,  Ama vazgeçtiğinde gerçekteki kendini,  Faydayı görüp özgürlüğünü bulduğu, O kabukla birlikte direncini kırdığı. Kırması çok zor ama kolaylığı verilmiş,  Ki o zorlanması oraya varana kadar, Vardığında ise gerisi ferahlık. Neye sığındığında güvende hisseder ki insan?  Güvende hissettiği şey, gerçekten güvenli midir?  Ona iyi gelen ya da iyi hissettiren, Gerçekte iyi midir? İyi, ne demekti? İyiyim, ne zaman denirdi?  “İyiyim” dediğinde gerçekten iyi miydi?  Ah ben, ah kendim...  Ne yapacağım seninle?  Onu yapmak mı zor, yapmamak mı?  Soru, karışık ve zor....