Deneyimsel Öğreti ve Bilinç

Elif, iri siyah gözleri, elma gibi yanaklarıyla güzel mi güzel bir çocuktu. Çok iştahlı olmadığından annesi ona "Elifciğim yemek yemezsen büyüyemezsin, büyüyemezsen de gelin olamazsın" derdi. Elif’i ikna etmenin en iyi yoluydu bu... Çünkü Elif'in hayallerini süsleyen en güzel şeydi gelin olmak. Evdeki beyaz örtüleri ve tülleri birbirine bağlayıp gelinlik yapar "Benim gelinliğimin kuyruğu çoook uzaklara kadar gidecek" derdi.  Eline ne geçerse hepsini gelinlik parçaları yapar, onunla gezer dolaşırdı. Misafirliğe gittikleri yerlerde bile bir şey bulamazsa sofra bezinden gelinlik yapardı. İlkokulda okuma bayramında giydiği kıyafet de tabi ki gelinlikti. Ortaokul mezuniyet töreninde ise gelinliğe benzeyen bir kıyafet seçmişti. Derken Elif büyüdü ve serpildi… Üniversitede aynı sınıfta okuyan arkadaşı Berk’le birbirlerini sevmişlerdi ve evlenmeyi istiyorlardı. Elif'in gelinlik ve düğün ile ilgili hayalleri devam ederken Berk için düğün gereksiz anlamsız bir sürü an...

Yatmadan önce perdeyi kapatmayı unuttuğu için güneş odanın içini kaplamıştı. Gözünü açamıyordu, tam da yatağına doğmuştu güneş. Yeni bir gündü ve bugün düğününe tam tamına bir ay kalmıştı. Gözünü açmaya çalıştı, tek gözüyle saate baktı ve yatakta doğruldu. Tamamlanacak pek çok iş onu bekliyordu. Bugünki işler arasında; ev kontratı yapmak, su-elektrik aboneliği açtırmak, sonra eve tekrar bakıp eve göre eşya aramak, kuaför görüşmesi, ilk dans provası vardı. “Ooooffff, kalk Leyla” dedi kendi kendine. Leyla “Her şeyin mükemmel olması için her detayı neden hep ben düşünüyorum, neden Fikret hiç düşünmüyor ki!” diye düşündü. Sesli düşündüğünden yanındakiler; “Efendim Leyla, ne oldu?” dediklerinde ise Leyla “Yok bir şey’’ deyip geçiştiriyordu. Leyla; “Neler oluyor bana? Bir vitamin mi alsam kendi kendime konuşmaya başladım” deyip, kendini yine her şeyi mükemmel yapmaya çalışırken buluyordu. O kadar koşturmuştu ki, her detayı düşünmüştü; gelinliği, çiçek buketi, saçı, makyajı, salon düzeni,...