YENİ GELİN MİNA

Yağmurlu bir Pazar günü bitmiş akşam olmak üzereydi. Hava buz gibi soğuktu ve gökyüzü yağmurun şiddetinden görünmüyordu bile…  Dışarıda gök gürlemesi ile trafikte sıkışmış arabaların korna sesi birbiriyle yarışıyordu adeta… İnsanlar evlerine ıslanmadan ulaşmak için sağa sola koşturuyordu…

Yeni gelin Mina’nın içinde ise havanın aksine bahar gelmiş gibiydi… İçinde kelebekler uçuşuyordu. Heyecandan içi içine sığmıyordu çünkü akşam yemeğine kayınvalidesi gelecekti. Kendisinin en sevdiği çorbayı, beyran çorbasını, yapmıştı. Onun için özel kuzu eti almıştı. Epey zahmet verdi çorbayı yaparken. Akşam yemeği için çeyizlik takımlarını çıkardı ve özenle dizdi sofraya tabakları. Dizerken aklına takımları alırken kayınvalidesinin söyledikleri geldi. Kayınvalidesi hiç beğenmemişti takımları…

"Kızım biraz uzun ömürlü bir şey al. Hem 24’lü seti ne yapacaksın, eve 24 tane misafirin gelmez ki senin. Kullanmayacağın şeyi alma, israf olur bak...

"Peki" demişti kayınvalidesine ama yine de almıştı takımları Mina. Ne yapsın çok modaydı o takımlar… Mina kayınvalidesinin onu pek sevmediğini, hiçbir şey beğenmeyen ve cimri birisi olduğunu düşünüyordu…

"İki tabağın lafını yapıyor. Kırılırsa yenisini alırız, niye ömürlük tabak alayım ki… Benim 2-3 yıla gönlüm geçer bunlardan. Hem modası da geçer bu tabakların…"

Diye düşünüyordu içinden…

Oysa kayınvalidesi garantici bir mizaca sahipti. Bir şey aldığında "Uzun soluklu olsun" diye bakıyordu. Kullanmayacağı şeyleri de almazdı. İsraf derdi… Haklıydı da... Kayınvalidesine bu özelliğinden dolayı insanlar cimri diyordu ama o ihtiyaçları doğrultusunda alışveriş yapan bir yapıya sahipti…

Mina da onun tam zıttı mizaca sahipti… Alışveriş yaparken "Kırılırsa yenisini alırım…" diye bakıyordu. Yeni eşyaları, arkadaşları, ortamları, yemekleri çok severdi...

Hayat onların birbirinden zıt özellikler taşıdığını biliyormuşçasına bir araya getirmişti.

-Acaba bu takımları koymasam mı, beğenmez mi?  Ahh Mina ahhh… Bırak artık insanların yorumlarını. Kendini gereksiz yoruyorsun. Beğenmezlerse beğenmesinler. Artık kimsenin ne dediğiyle ilgilenme…

Mina bu kararı hep veriyordu... Gel görelim ki hayatın içinde o kararı uygulamak kolay olmuyordu... Nasıl kolay olsun! İnsan kendini gerçeğiyle tanımlamadan nasıl kararında başarıya ulaşabilir?

O insanların yorumunu önemsedikçe hayat ona kolay kolay beğenmeyen ve sanki olumsuz yorum yapınca ödül kazanıyormuş gibi davranan insanları karşısına getiriyordu…

Derken zil sesi yankılandı evde… Kayınvalidesi gelmişti Mina’nın. Yine çok dakikti. Akşam 7’de geleceğim demişti ve öyle de yapmıştı. Mina ise daha çorbanın sarımsağını hazırlayacaktı… Neyse ki ucu ucuna hazırladı sofrayı ve güzel bir akşam yemeğine oturdular. Mina herkesin beğeneceğini umarak beyran çorbasını heyecanla koydu tabaklara… Ama tabi ki kayınvalidesi daha önce hiç yemediği için…

"Bana bir kepçeden az koy" dedi kayınvalidesi…

Yeni tatlara açık değildi kayınvalidesi. Yüzünü istemsizce ekşitmişti beyran çorbasını görünce… Hayatta da böyleydi kayınvalidesi. Yeni insanları görünce, yeni ortama girince veya yeni yemekler ona ikram edilince adeta ağzına limon almış gibi yüzü ekşirdi…

Mina ise heyecanla…

Nasıl olmuş anneciğim? Beğendiniz mi?

Yenmeyecek kadar kötü değil…

Mina duyduğu cümleyi anlamaya çalışıyordu…

"Kötü ama yenmeyecek kadar kötü değil." 

 Yok yok, iyi demek istedi galiba… Ya da çok kötü demek istedi sanırım…

Çok sinir olmuştu kayınvalidesine. Sarımsağın kokusu içini yakmıştı adeta… Akşam yemeği için onca verilen emek boşa gitmişti onun için. Kayınvalidesinin ona uyuz olduğunu ve kasıtlı yaptığını düşünüyordu. "Beni neden sevmiyor" diye geçirdi içinden…

Ahh Mina ahh… Bilseydi ve anlasaydı ona karşı uyuzluğundan veya onu sevmediğinden yapmadığını...  Kayınvalidesinin mizacı böyleydi… O sadece yeni gelinini değil, yeni yemekleri de sevmezdi. Sevmemekle kalmaz bir de bunu çat diye söylerdi… Hiç çekinmez… Karşıda ki acaba üzülür mü diye gelmez aklına çünkü kendisi takılmazdı böyle şeylere…

Ahh Mina ahh… Bir bilseydi ve anlasaydı kayınvalidesinin neden böyle davrandığını çok rahat edecekti aslında… Kayınvalidesini daha da sevmeye başlayacak... Hatta onun bu tarzını bir süre sonra tatlı bulmaya başlayacaktı. Hatta ve hatta bu tarzı onu güldürecekti bile bir süre sonra…

Bazı insanlar vardır farklılıkları, yenilikleri çok sever. Yeni görünce gözleri altın görmüş gibi açılır. Eşyası yeni olsun, farklı yemekler pişirsin, yeni insanlar ile tanışsın, farklı ortamlara girsin… Bu durum onu mutlu eder. O yüzdendir ki, yeni bir şeyle karşılaşınca hep olumlu yanlarını fark eder… 

Bazı insanlar da vardır, tam zıttı…  Yeniliği, farklılığı sevmez. Onun da yeniyi görünce limon yemiş gibi yüzü ekşir. Yeni eşyalara merakı yoktur. Farklı yemekleri sevmez. Hayatına giren yeni insanlara da mesafelidir. Ama bayağı bir mesafe… Belki 1-2 yıl, belki de 5-10 yıl sonra ısınmaya başlar… O yüzdendir onun yeni bir şeyle karşılaşınca beğenmemesi ve olumsuzluğu fark etmesi. O bir şeyi beğense bile "Kötü değil" der.  Veya "Yenmeyecek kadar kötü değil" der Mina’nın kayınvalidesi gibi… İsraf olmasın diye içmişti zaten beyranı da. 

Ahh Mina ahh... Bilseydi ve anlasaydı o kadar rahat edecekti ki…

İnsan kontrol dışı veya seçimleriyle hayatına giren insanların mizaç özelliklerine bilinç verse karşılaştığı birçok problem çözülüverir...

Deneyimsel Tasarım Öğretisi der ki;

Bir problemi çözmek için önce onu tanımlamak ve anlamak gerekir.

 &

Deneyimsel Tasarım Öğretisi insanın mutlu, başarılı olması ve doyumlu ilişkiler yaşaması için tutarlı, faydalı, uygulanabilir ve anlaşılır bilgiler sunar. 

&

İnsanoğlu, yeryüzünde var olduğundan beri,

en büyük dostu ve düşmanı hiç değişmedi. 

Aynadaki kişi... Tek başına neler yapabileceğini keşfet!

YAHYA HAMURCU

&

&

 KİM KİMDİR  

İLİŞKİLERDE USTALIK

BAŞARI PSİKOLOJİSİ