HER ŞEY İÇİN ÇOK MU GEÇ?

Her zaman uyanmakta zorlandığı vakitte bugün ilk kez kendiliğinden gözlerini açmıştı Nilgün. Havaya baktı ve seher vaktinin güzelliğine gülümsedi. Aslında pek de gülümseyecek hali yoktu. Aylardan aralık değildi ama onun için epeyce uzun bir gece oldu. Yarısı uyumakla yarısı düşünmekle geçen bir gece…

Nilgün’ün sakin, dingin bir hayatı ve sevdiği bir işi vardı. Yaşadığı hayattan ve halinden memnundu. Ancak ailesi artık evlenmesi gerektiğini düşünüp bu konuda çok baskı yapıyordu. Aslında isteyeni de pek çoktu. Ama o biraz daha beklemek istiyordu. Kendince hedefleri olsa da bu baskılar altında bunalıyordu. Yine böyle bir zamanda bir teklif almıştı. 

Necati Bey, bakımlı, boylu poslu, iyi bir ailenin çocuğuydu. Referansı da sağlamdı. Nilgün de ısrarlara dayanamayıp tanışmayı kabul etti. Ve her görüşmede Necati’nin ihtiyaç görmesi, cömertliği ve doğru davranışları onun hoşuna gidiyordu.

En sonunda da evlilik teklifine “Evet” dedi. 

Fakat büyük bir sıkıntı vardı. Yaşanan ekonomik kriz nedeni ile iş akdi sonlanmıştı Necati’nin. Aile binasında Necati’nin babasının evinde oturulacak ve düğünlerini de Necati’nin babası Kenan amca yapacaktı.

Necati, çalışkan ve dürüst bir adamdı. Evinin, eşinin ihtiyaçlarını karşılayacağının işaretini de vermişti Nilgün’e. O da o yüzden evet demişti. Nilgün, düğün olmadan hemen önce o evde oturmanın gelecekte yol açabileceği sıkıntıları anlatmaya çalışsa da ne eşi ne kendi ailesi onu anlıyordu.  

Gelenek ve göreneklerine göre bu gayet normaldi ve böyle olmalıydı. Ama gerçek bu değildi. Nilgün de bunun farkındaydı. Başkasının emeklerinin üzerine oturmanın sıkıntı olacağını düşünüyordu. Çünkü yakın geçmişte mutsuzlukla biten arkadaşının evliliğinde benzer öyküler vardı. İnsanların jest olarak yaptıkları ikram, sürekliliğe döndüğünde onlar için artık bu bir mecburiyet olacaktı. Bu kural da değişmeyen kurallardandı. 

Çok geçmeden görmezden gelinen bu isteklerle evlendiler. Nilgün, etrafında olup biteni gözlemlemeyi, irdelemeyi ve değerlendirme yapmayı severdi. Bu ilişkileri için de geçerliydi. Eşi ile zaman içinde bu konuda da farklı düşünmeye başladılar. Necati, artık çok sorgulamıyor, “Akışına bırak, çok irdeleme.” diye çıkışıyordu Nilgün’e. 

Günler hızla akıp gidiyordu ve eşinin ailesinin kanatlarında yaşamalarıyla ilgili sorunlar, gün yüzüne çıkmaya başlamıştı. Evde bir musluk bozulsa Nilgün Necati’ye söylüyor, Necati babasına söylüyor ve Kenan amca da gelip yapıyordu. Yapmışken de evde görüp beğenmediği şeyleri Nilgün’e söylüyordu. Evin eksiklerini gideren Kenan amca eve daha fazla karışıyor, Necati de bir o kadar evde olup bitenle ilgilenmiyordu.

İş konusunda da Necati bir dikiş tutturamamaya başladı. Ya patronu suçluyor ya da “İş çok ağır.” diyerek sürekli iş değiştiriyordu. Bunu çok rahat yapıyordu. Çünkü ödemesi gereken bir kira yoktu ve her ay ihtiyaç duyulan erzaklar, babası tarafından alınıyordu. Kenan amca, Necati’den umduğunu bulamayınca ara ara söyleniyordu. Hatta bazen tartışıyorlardı çalışmadığı için. Tüm bunlar Nilgün’ü çok huzursuz ediyordu. İşte tam da öngörülen sahneler yaşanmaya başlamıştı. Nilgün, kâhin değildi ama öngörmüştü. 

İşte, bu olaylar gece gece Nilgün’ün zihnini meşgul ediyordu. Yaşananları düşünüyordu. Ve sabaha uyandığında “Her şey için çok mu geç?” diye düşündü. Bizim evliliğimiz de çözüme ulaşmayan onlarcası gibi problemlerin üzerini örtüp diş sıkarak mı devam edecekti? Yoksa diğerleri gibi boşanma ile mi bitecekti?

Nilgün, eşini seviyordu ve ona saygı duyuyordu. İlk başta tanıdığı Necati’yi kaybetmenin üzüntüsünü yaşıyordu sadece. Peki neden kaybetmişti? Cevap belliydi. Necati’yi hayatına alarak başlamıştı her şey. Necati işsiz kalınca Nilgün’ün burada sergileyeceği dik duruş onun için zorlaşmıştı. Doğru tepkiyi nasıl vereceğini bilemiyordu. Necati’yi değiştiremeyeceği kesindi. Ama sadece kendi tepkilerini değiştirebilirdi.

Biliyordu ki akşamdan sabaha her şey düzelmeyecekti. Bunun için sabır gerekiyordu.

Düşünceler eşliğinde kahvaltı hazırlayan Nilgün, elindeki zeytin tabağını düşürdü ve tabağa bakıp hüzünlü bir tebessüm ile  ‘’Düşürdüğün tabaktan saçılan zeytinleri sabırla tek tek toplama zamanı Nilgün.’’ dedi kendi kendine.

 &

Deneyimsel Tasarım Öğretisi insanın mutlu, başarılı olması ve doyumlu ilişkiler yaşaması için tutarlı, faydalı, uygulanabilir ve anlaşılır bilgiler sunar. 

&

Bir damla, bir damlanın önemidir bardağı taşıran...
Bir damlalar, bir damlalardır bardağı dolduran...
Hangi bardak bir damla ile dolar, diğer damlalar olmadan...
Hangi bardak taşar, damlalarla bir damla olmadan..

YAHYA HAMURCU

&

&

 KİM KİMDİR  

İLİŞKİLERDE USTALIK

BAŞARI PSİKOLOJİSİ